W klasy gra się małym kamyczkiem,

który należy popychać czubkiem buta.

Elementy gry: chodnik, kamyczek, but i piękny rysunek kredą, najchętniej kolorową.

Na górze jest Niebo, na dole jest Ziemia,

trudno jest trafić kamyczkiem w Niebo,

prawie zawsze źle się jakoś obliczy i kamyk wylatuje poza rysunek.

Powoli jednak nabiera się zręczności koniecznej,

by przechodzić z jednego kwadratu do drugiego,

i któregoś dnia może się uda wyjść z Ziemi i przenieść kamyczek do samego Nieba.

[...] Na nieszczęście, zanim ktokolwiek nauczy się przenosić swój kamyk do Nieba,

nagle kończy się dzieciństwo i wpada się w książki, w lęk,

w spekulacje na temat innego Nieba,

do którego również trzeba umieć znaleźć drogę.

A ponieważ skończyło się dzieciństwo [...],

zapomina się, że aby się dostać do Nieba,

potrzeba kamyczka i czubka buta.