Turkus

Dużo, wiele i jeszcze więcej.

Myśli, uczuć, bicia serca.

Powoli zabijam to w sobie. 

I pojawiła się smutna obojętność.

Dotkliwy upór, aby nie zostawić...

To co nazywasz zazdrością...to mój strach. 

On się zamienia w kolejne etapy obojętnosci...

Mimo misji...mimo trudności...mimo bólu...

Obojętność ostudziła strach. 

Bo przecież gdy On miał być z kolegami był u Niej.

Bo przecież Gdy zostawał dłużej w pracy był u Niej.

Bo przecież wspólne plany i ślub...był dla kredytu...

Każde słowo, gest i myśl była kłamstwem.

Przez to ciężko jest mi wierzyć...

I ja wiem nie jesteś jak Oni...

I ja wiem, że kochasz...i staram się wierzyć...

ale ciężko jest zaufać gdy w Tobie wszystko jest połamane...

Może kiedy po raz kolejny usłyszę "Kocham Cię"  albo przytulisz tak mocno poskładasz to wszystko...co we mnie gruchocze.

Muszę to słyszeć często. Tak aby odbijało się od serca.  

I wtedy będę zawsze mieć turkusowe oczy...

Jestem podła i podobna do Niej... zgoda mogę być. Przyjmuje to. 

Obojętnością.

Przykro mi. 

A dziś...dziś tak bardzo się bałam.  Szalałam z niepokoju...musiałam przyjechać...musiałam zobaczyć czy nic Ci nie jest...

A gdy usłyszałam "błagałbym  prosił, ale jest mi wszystko jedno" pomyślałam prześpię się, bo jestem tak bardzo zmęczona..tak boli mnie serce i pojadę...

I serce bolało coraz mocniej...I podniosłeś mnie i pamiętam Twoje oczy...pełne strachu...

A Ty moje pamiętasz?  Mam takie każdego dnia.  Tylko muszę je ukrywać....za włosami...

Mężczyzna. 

Który całuje mnie tak jakbym była jego pierwszą. 

Tak jak NIKT inny mnie nie całował...

Jeśli będziesz tak robił zawsze...to będę Cię kochać całe życie...

To było piękne i cudowne...

moje drżenie...

Potem to coś pięknego...mój oddech i Twój oddech...

Moje i Twoje. 

Nasze. 

Razem.

I nie żałuje...i jestem szczęśliwa. 

I tulenie tak mocne. 

I podniesienie na ręce.

I bycie ze mną u lekarza.

I buziak w czoło.

I te łzy. Ten płacz. 

Mój mężczyzna. Jedyny i Wyjątkowy.  

Tak Mężczyzna. 

Bo czuje się przy Tobie tak bezpieczna,

że zasypiam bez oporu nago i wtulam się z całej siły...

W Twoich ramionach...

I nigdy mnie nie uderzy.

Strach?

Owszem. 

Po raz pierwszy nie chce wyjechać na misje. 

Po raz pierwszy jest mi tak obojętnie...

Z jednej strony...On...z drugiej Tamci...

Zwraiuje...z tego bólu...trawi mnie każdego dnia...

Nie chcę...

mam dość...

I kolejny absurd...

i kolejny...

Ile jeszcze wytrzymam....

Ile mogę znieść...

wspieraj mnie.

Kochaj. 

I bądź.

Bo ja Kocham.

Z każdym oddechem mocniej.