Pew­nie każdy z nas chciałby usłyszeć miłe słowa " jes­tem z Ciebie dum­ny/a", zwykłe czte­ry naj­pros­tsze słowa, a pot­ra­fią pod­bu­dować włas­ny auto­rytet. Lecz przez nasze błędy i głupotę jaką darzy­my swo­jego ducha, nie poz­wa­lają na ja­kiekol­wiek działania z dru­giej stro­ny., wte­dy czu­jemy sie jak ba­lon, który wzbi­ja się w po­wiet­rze, ale ko­go to zachwy­ca? Prze­cież ty­le ra­zy był uka­zywa­ny nam ten ob­raz, tak sa­mo jest z na­mi: chcieli­byśmy być kimś lecz, każdy zna już nasze możli­wości, są też ludzie którzy całe życie zas­ka­kują i dążą do kon­kret­ne­go, cieka­wego ce­lu i ta­kiego człowieka porównuję do małego ko­loro­wego ba­loni­ka, którym nikt nie ste­ruje i nikt nig­dy nie do­wie się gdzie dokład­nie się zat­rzy­ma.

Mam nadzieje ze zrozumiecie mój przekaz. Znów się żegnam.

Bez odbioru :)