Zmiany.

O ja, jak długo mnie tu nie było. Wiele się zmieniło. Za dużo by się rozdrabniać. Mam 18 lat, nie idę w tym roku na studia i w sumie moja matura to porażka. Ale poniosłam jeszcze jedną. Tą z Mateuszem. Zakochałam się, pierwszy raz na poważnie, oddałam komuś cząstkę serca. I po prostu nigdy już jej nie dostanę spowrotem. Nigdy. 

Kiedy dziś ktoś pyta mnie co chce na urodziny, nie wiem. Ale myślałam nad tym długo. Chciałabym żeby zapytał Mateusza czy można go wykupić. Czy jego ramiona są na sprzedaż, na jedną, urodzinową noc. Czy mogłabym jeszcze raz poczuć, że ktoś trzyma mnie przy sobie. Ma mnie. Gdybym mogła wykupiłabym też czas. Żeby móc go cofnąć. Wykupiłabym słowa, żeby nigdy ich nie wypowiedzeć. Wykupiłabym każdą z tych chwil, które między nami były i sprawiała żeby to co czułam w tamtych dniach towarzyszyło mi codziennie. Żeby on mi towarzyszył. Wykupiłabym i ciągle powtarzała moment przebudzenia się przy nim. 

Ale wszystko łamie mi na nowo serce. Another Love, All We Do, Hard Feelings. Polecam, jeśli chcecie ryczeć to naprawdę działają te piosenki idealnie. 

Oglądam zdjęcia ze studniówki, już zawsze będę miała przed oczami jak stoję wtulona w niego. Zawsze. To też chciałabym wykupić. Ale chyba żeby wymazać go z tego dnia. Żeby pamiętać tylko to co działo się w środku. 

Nie chcę zapominać żadnej z chwil, która mnie z nim spotkała. Wg jest mało chwil, które chciałabym zapomnieć. Za parę miesięcy znów tu wejdę i zobaczę ten wpis. Rozczulę się widząc wpisy sprzed 6 lat. Pomyślę ile wtedy życia było przede mną. Michał, Dominik, Sebastian, Kamil. Tydzień temu dołączył do was jeszcze Mateusz chłopaki. Nie czujcie się obco ze sobą, zostanie tam pewnie na zawsze, jak wy.

Życie płata nam różne figle ale zawsze najbardziej bolą te najmniej spodziewane. A raczej te, do których sami nie możemy się przekonać, że się wydarzą. Te, które są prawdopodobne ale odrzucamy je bo tak.

Ale teraz, po tym wszystkim punkt 44 nie będzie dla mnie już tylko kinem i kręgielnią. Kebab nie będzie już tylko moim ulubionym jedzenem. Podgrzewane siedzenia nie będą już wyjątkowe. Te piosenki, te, których słuchaliśmy razem nie będą mi już nigdy obojętne a Broken People zawsze będzie tą po której nastąpił nasz koniec. Parking w silesii już zawsze będzie niósł za sobą te wspomnienia. 

Kocham cię Mateusz. Mam nadzieję, że kiedyś, że za jakiś czas będę w stanie zaakceptować to co się stało, pójść dalej. Chcę być w stanie żyć. Bo póki co nie mogę.