Pretty when you cry.

2016. Nic tutaj nie pisałam tak dawno... Wiele się pozmieniało. Spedziłam fajne wakacje, dostałam się do szkoły, spędziłam święta, przepłakałam pół grudnia, spędziłam sama w domu sylwestra i oto jestem w 2016 :) Owszem, tyle się działo, że  nawet nie chce o tym pisa, założyłam we wrześniu bloga, tam jakoś się "wypisałam". Teraz jestem tutaj. Trochę nadal coś kłuje w sercu. Ale jestem szczęśliwa. Odzyskałam tak wiele ważnych dla mnie ludzi. W tej chwili ogółem staram się zachęcić siebie do nauki, staram się jakoś pożytecznie spędzać swój czas. Ale powiem szczerze, że czasami niestety to nie wychodzi. Czasem trudno jest się zmobilizować do pracy, tym bardziej jeśli macie tyle innych spraw. Kocham tutaj wracać bo to pokazuje mi jak się zmieniłam. Fizycznie i psychicznie. Rozstałam się z kilkoma facetami pisząc tego bloga. Kilku poznałam. Przeżyłam najgorsze i najlepsze chwile będąc obecną tutaj. Nie zrezygnuje z tego, choć jestem tutaj niewidoczna to zawsze w jakiś sposób będę tutaj. Są rzeczy, które mnie smucą. Są też takie, które powodują uśmiech na mojej twarzy :) Zmienił mi się gust muzyczny od ostatniego razu. On zdążył odejść i wrócić od ostatniego razu. Ja zdążyłam przestać ufać i zacząć nienawidzić ludzi. Lubie to bycie sobą, zauważyłam, że czasami daje się emocjom. Zamiast 'nie' mówię 'tak' bo nie chce wyjść na złą osobę czy nie chcę kogoś stracić. Czasami cierpię przez własną głupote bo "Polak mądry po szkodzie". Widzę coś, robię coś a potem analizuje jeszcze raz i jestem jak 'no nie zrobiłam tego, jakieś żarty'. Podsumowując: moje niektóre błędy są tak głupie, że widząc je sama się zastanawiam co kierowało mną gdy je popełniałam :)

"Ludzie odchodzą nawet jeśli tysiąc razy przysięgali, że tego nie zrobią"