rok później

10 września minął rok od kiedy pierwszy raz wyszliśmy z Domu Ojca jako mąż i żona <3

https://www.youtube.com/watch?v=fDGE30b77cs

Cieszę się przeogromnie, że mogliśmy tę rocznicę świętować już w trójkę i spędzić czas z najbliższymi :)

Coś wspaniałego i niewytłumaczalnego jest w małżeńskiej jedności...

To ociera się o pewne sacrum, którego nie można wytłumaczyć :)

Codzienne rytuały, których się nie ustala, które samoistnie pojawiają się w codzienności

jakby tak zaprogramowana była właśnie nasza miłość <3

Ciekawa jestem jak będzie się rozwijać z biegiem czasu...

Co w nas umrze, a co narodzi się na nowo <3

Osobiście bardzo chciałabym by w moim sercu narodziła się pokora i ocean cierpliwości,

który na pewno przyda się nam w przyszłym roku ;)

* w tym czasie pożegnaliśmy też naszego kochanego przyjaciela rodziny - Fopsika -

 Strasznie za Tobą tęsknie mój kochany rudy śmierdzielu <3 ;(
 Mam nadzieję, że gdzieś tam biegasz i cieszysz się widząc babcie wołającą na Ciebie Tofik ^^ <3
 Reagował na to imię nawet kilkanaście lat po śmierci babci :) Psy nie zapominają...
 14 lat wspomnień i wspólnego życia, wspólnej codzienności...
 Byłeś najbardziej wkurzającym psem podczas okresu godów ever,

 najbardziej słodkim powiewem rybnym, gdy budziłeś mnie rano w łóżku trzęsąc się jak galareta,

 najodważniejszym herosem, gdy kot wchodził Ci na fotel xD
 największym zdrajcą, gdy przyjeżdżał Sebastian ;p

 najszybszym biegaczem, gdy goniłeś mój samochód ^^ (lub listonosza xD)

 najlepszym towarzyszem podróży na spacerach, które były zdecydowanie zbyt rzadko,

 a które uwielbiałam.

 Kocham Cię i dziękuję, że byłeś z nami <3