życie na wystawie.

mam wrażenie, że to miejsce służy ża wielki transparent z napisem "u mnie jest bardzo dobrze, a nawet lepiej niż u ciebie". same plusy, wzloty, osiągnięcia. podejrzewam, że z pewnością setki bezmyślnych pachołów, ta ciemna masa, sączy jad z pysków na klawisze i klnie na wszystko z zazdrości. ale szczerze mówiąc, dla mnie nic się nie zmieniło.

wszyscy jesteśmy tacy sami, w środku zostając tak samo zepsuci, jak byliśmy, z tymi samymi charakterami i naleciałościami. nigdy nie uda się nam "wypracować" lepszych siebie. i nie zasłoni tego żadna maska.

za każdym z nas ciągnie się również bagaż wydarzeń, których się NIE pozbędziemy. serio.

---

od miesiąca jestem oczarowany istotą tak niewinną, niepodobną do wszystkiego, co widziałem do tej pory, niemalże odizolowanej od zła i wszystkiego co negatywne. od prawdziwego świata. uczę się wielu spraw od nowa, podchodzę ze swoim typowym nieokrzesaniem i brakiem wyczucia po to, żeby zostać delikatnie zestrofowany i prowadzony jak wilk przez czerwonego kapturka. wiem, że się nie zmienię, ale chcę chociaż odrobinę się naprawić. przestać niszczyć się tak, jak miałem w zwyczaju. jestem na prawdę gotowy oddać swoje serce na dłoni, wiedząc, że trafia w najdelikatniejsze i czułe ręce na ziemi. <3