hell of past

jak można nagiąc siebie, czynić przeciwko własnej woli, skłamać - zaprzeczyć sobie samemu, żeby ratować przyjaźń. źle, nie przyjaźń. drugą duszę, która gotowa jest brnąć w truciznę, sączącą się z ust moich i myśli moich. czas decyzji minął, powtórzyłbym wszystko co do joty tak samo, nie pomijając żadnego punktu. czuję, że moja odpowiedzialność dorosła już na tyle, by nie brnąć w zgubę istot bliskich. za bliskich, przeciw wszelakiej logice. przeciw umysłowi. zgodnie z sercem. 

z każdym spacerem przy Zachodzie Słońca, zatrzymuję się przy trzecim kroku; myśl wraca do mieszanki uczuć tak odległych, a jednak tak bliskich, z przebijającym się przerażeniem i troską negującą egoizm. płomień trzeciego kroku, wykonany przeze mnie, nie przez ciebie, skutecznie spalił most między nami, dając ci wolność. 

obiecałem, nie zapomnę.