Tian Run

W jezyku Chinskim slowo "Tian Ran" oznacza: "to co dzieje sie zamoistnie"

Twoje wlosy rosna samoistnie, twoje serce bije bez twojej woli,oddychasz niemal calkowicie nieswiadomie, twoje gruczoly same wydzielaja odpowiednie substancje, Nie masz swiadomej kontroli nad tymi zjawiskami. Wiec mówimy, ze dzieje sie to spontanicznie. Gdy kladziesz sie spac i usilnie próbujesz zasnac, zaklócasz tym samym samoistny proces zasypiania. Próbuj oddychac - tak z calych sil, a zauwazysz, ze zaczynasz zaklócac swój rytm oddechu. 

Wiec bedac czlowiekiem, musisz po prostu zaufac sobie, swym ruchom persaltycznym, rytmowi snu, swemu ukladowi trawiennemu...Oczywiscie gdy cos sie dzieje i nie potrzebujemy interwencji chirurgicznych, jednak w wiekszosci, zdrowy czlowiek nie potrzebuje od poczatku swojego zycia interwencji chirurgicznych, pozwala by jego cialo samoistnie funkcjonowalo.

A wiec fundamentem jest to - musisz porzucic ciagla kontrole. Pozwolic by zycie po prostu sie dzialo, bo jesli tego nie zrobisz, bedziesz zyl w ciaglym napieciu. Bedziesz nieustannie próbowal robic to, co moze nastapic naturalnie jedynie wówczas gdy nie próbujesz. Jednak mamy w nas dziwny niepokój, mówiacy nam, ze jesli bedziemy się wtrącać, to coś nigdy nie nastąpi. A to przyczyna niesamowitej ilosci problemów. 

U podstaw jednak lezy to - Jesli mówimy;"MUSISZ przetrwac, JA MUSZE PRZETRWAC, a zycie to gorliwosc i musze ciagle w nim sie zmagac." Wtedy twoje zycie staje sie utrapieniem, a nie zabawa. W moim przekonaniu, Istnienie, caly fizyczny wszechswiat jest zasadniczo forma zabawy. Nie ma narzuconych zadnych koniecznosci. Do niczego nie zmierza. To znaczy, ze nie ma zadnego punktu docelowego, do którego istnienie pragnie dotrzec. A wiec tak jak w muzyce, czlowiek nie tworzy konca kompozycji - nie ma puenty w kompozycji. Gdyby tak bylo, najlepsi byliby dyrygenci, ktorzy sa najszybsi. Byliby kompozytorzy, piszacy tylko finalne takty. A ludzie chodziliby na koncerty, by uslyszec tylko jeden rozbrzmiewajacy akord, bo przeciez tak sie konczy utwór! Tak samo gdy tanczysz, nie próbujesz trafic w jeden konkretny punkt na parkiecie, tam po prostu w jakis sposób trafiasz. Jedynym celem tanca jest sam taniec. 

Ale nasza edukacja wcale nie przenosi tego na nasze codziennie zycie, Mamy system szkolnictwa który przekazuje kompletnie inne wartosci. Wszystko jest stopniowe. Wrzucamy dziecko na korytarz systemu klasowego i kusimy go niczym kotka. Tak wiec idziesz do przedszkola, a to jest swietne, dlatego, ze dzieki temu mozesz trafic do pierwszej klasy. I dalej, pierwsza klasa prowadzi do drugiej klasy i tak dalej. W koncu mozesz isc do gimnazjum, szkoly sredniej i wszystko nabiera obrotów, ten "cel" jest juz coraz blizej, pozniej pójdziesz na studia i na Boga, trafisz na studia magisterskie, i juz tylko gdy skonczysz studia magisterskie mozesz isc i cieszyc sie swiatem. Trafiasz w ten sposób do jakiejs firemki gdzie bedziesz sprzedawal ubezpieczenia. A tam czeka Cie norma, która musisz wyrobic. I teraz bedziesz musial skupic sie na dazeniu do tego i caly czas wiesz, ze jestes coraz blizej. I blizej i blizej, ta WIELKA rzecz, sukces, na który tak pracujesz.

I pewnego dnia budzisz sie majac jakies 40 lat i mówisz: "O mój Boze,dotarlem!!

I nie czujesz sie zgola inaczej niz zawsze sie czules. Pojawia sie jednak zawiedzenie, czujesz, ze padles ofiara oszustwa. I to bylo oszustwo, straszne oszustwo. Sprawili, ze wszystko Cie ominelo. Przez to ze ciagle miales tylko oczekiwania. Spójrz na ludzi, którzy zyja po to by przejsc na emeryture. By miec oszczednosci na starosc. I gdy maja 65 lat, nie ma w nich ani odrobinke energi, cierpia na mniejsza lub wieksza impotencje, gnija w domu starców - "domu spokojnej starosci". I to wszystko dlatego, ze oszukiwalismy siebie samych przez cala nasza droge. Myslelismy o zyciu jako o analogii podrózy i pielgrzymki z bardzo powaznym celem na samym koncu. A naszym celem bylo dotrzec na koniec. Byl to sukces, czy niebo po tym jak juz umrzemy. Ale przez caly czas mijalismy sie z prawda. To byl musical, a Ty powinienes tanczyc, spiewac, póki muzyka ciagle jeszcze grala.