Help me, please.

Dawno nie czułam takiego strachu.

Dawno nie bałam się tak bardzo każdego kolejnego dnia.

Ale dawno też, nie czułam, że każdy dzień jest szansą... Jest nadzieją.

I czuję się jak niepasująca nigdzie część układanki. I miotam się gdzieś zamieszona między dwoma światami i sama nie wiem już, który jest moim światem. Przeraża mnie to, co się już stało i to, co stać się może. I boję się. Boję się Ciebie. I boję się mnie. I boję się "jego". Nie chcę cierpieć i nie chcę się bać. 

Ona i on, niebo i grom, losów ciągła zmienność 
ona i on, morze i ląd, jedność i odmienność... 

Ona i on, miejsce czas, i historia cała, 
ona i on, Wenus i Mars, dwa krążące ciała...

 Ona i on, niebo i grom, koniec i początek, 

ona i on, morze i ląd, nieskończony wątek...

 ludziom na złość, piekłu wbrew, 

bieguny dwa łączą się. 

Błagam... Nie pozwól krzywdzić mnie nigdy więcej. Nie chcę już tego cierpienia...