Nie byłam szczęśliwa.

Nie wiem, czego tak naprawdę chciałam.

W tamtym czasie coś mnie zatrzymało.

Nie istniałam razem z rzeczywistością.

Straciłam kontrolę nad tym co się działo.

Jakbym przestała istnieć..

Tak nagle,

z dnia na dzień coś otworzyło mi oczy.

Spojrzałam głębiej tam,

gdzie działo się coś naprawdę. 

Zrozumiałam,

że muszę dbać o to, co jest dla mnie najważniejsze.

Że nie powinnam rezygnować z czegoś,

co dopiero zaczęłam.

Że trzeba chociaż spróbować, zaryzykować i zobaczyć,

czy naprawdę warto było tego nie kończyć przed czasem.

Lepiej coś zrobić i tego żałować

niż czegoś nie zrobić i żałować.

Wiele zależy ode mnie jak będzie wyglądał nadchodzący rok.

Nie potrzebuję setki postanowień.

Trzeba stawić sobie realne cele, z których coś zrobimy

i z których coś będziemy mieli.

Jak narazie to zamierzam w roku 2013 napisać testy w miarę dobrze,

pójść do tego wymarzonego liceum,

pielęgnować to, co mam

i starać się o najlepiej spędzony czas. 

Będzie trudno, ale trzeba dać radę.

A dzięki wielu sytuacjom, 

które sprawiały mi ból,

umocniły także moją osobowość,

moją duszę, a co najważniejsze -

psychikę.

Mam ją cholernie zniszczoną,

nafaszerowaną bzdurami,

ale jest na tyle przyzwyczajona,

że jeszcze z niczym nie skończy.

I dzięki ludziom wokół,

którzy ze mną są i mnie wspierają w różnych sytuacjach.

Którzy przechodzą ze mną kawałek życia 

i akceptują takim, jakim człowiekiem jestem naprawdę.

Dziękuję wam.

01:36, niedziela.

Zmęczona, bez sił, 

i w tym momencie bezradna na koniec wolnego.

Eh.

Trzeba wziąć się do roboty i poodrabiać lekcje.

Później nie będzie na to czasu.

Trzymajcie się.

Sayo.

What I've felt, what I've known
Turn the pages, turn the stone
Behind the door, should I open it for you?

http://www.youtube.com/watch?gl=PL&hl=pl&v=iIN2jUL0eS8