Uzależniona.

"Dwie minuty w ustach, całe życie w biodrach"

Nie czuję ,że chudnę.
Mimo,że waga pokazała 49,8kg.
Nie czuję tego.
Chcę zasnąć.
Ale nie mogę.
Jutro ważny dzień,boję się .
I każdych kolejnych dni też.
Za godzinę będzie szósty dzień głodówki.
Zawsze przy siódmym dniu byłam nie do życia,brak sił,ledwo wstawałam z łóżka.
Zobaczymy,co będzie jutro.
Boję się.
Nie mogę ,ani zawalić,ani zemdleć.
Nie mogę.
Nie pozwolę na to.
Burczy mi w brzuchu.
Wytrzymam.
Zostało 9kg-32dni.
Dam radę.
Muszę uwierzyć w to.
Nie trafię do szpitala.
Będę ważyła mniej.
Osiągnę perfekcję.
Zdjęcie powyżej z dzisiaj.
Usłyszałam dziś od dwóch osób,że się o mnie martwią ,że tracą mnie.
Kochane,wcale tak nie jest.
Ja żyję.
Jestem z wami.
Popłakałam się przez te słowa.

Nie chcę was stracić.
Ani wy mnie nie stracicie.
Pozwólcie mi osiągnąć perfekcję.
Pozwólcie mi działać we własnych marzeniach.Pozwólcie mi być wolną jak motyl.
Lekką jak piórko.
Delikatną jak niemowlę.
Kochaną jak miś.
Potrzebuję was.
Bardzo.
A najbardziej potrzebuję osoby,
która jest moją inspiracją,
na której zawsze się wzorowałam i wzoruję.
Nie chudnę.
Mimo cyferek na wadze. 
Spalę klejnego papierosa,
Wypiję zieloną herbatę,

Poczytam kolejne poematy,
Posiedzę na parapecie,
I będę wypatrywać Ciebie.
Wytrzymam .
Jeszcze tylko 32 dni.
Do perfekcji.
 Minie długi czas zanim zdam sobie sprawę z tego,
Że już nie bede rozmawiać z Tobą,
Że minelo już dużo czasu,
Że Tobie już się pewnie ułożyło,
Że Ty nie myślisz o mnie,
Że żyjesz swoim życiem i już dawno jesteś dalej niż ja..
Choć przez chwile..
Pamiętam, że szłaś koło mnie a teraz jesteś już tak daleko,
Że nie obejmuje Cie mój wzrok.
Taak..
Jeszcze trochę czasu...
Teraz będę żyla z dnia, na dzien,