Ostatnio wiele rozmawiam na temat relacji damsko męskich. Staram się analizować co się dzieje, że ludzi których spotykam bądź słyszę z opowiadań są nieszczęśliwi. Ja wciąż szukam siebie, moje myśli i pragnienia są zgubne. Sama napawam się nadzieją ale wiem, że to tylko moja nadzieja.       Wizualizuję swoje życie i muszę wierzyć, że będzie dobrze.. Tak dobrze jest nadawać na tych samych falach, kiedy złość i żal w Tobie wzbiera jednym z najlepszych momentów jest mieć do kogo zadzwonić. Szukam zrozumienia i ciepła choć wiem, że nie powinnam tego oczekiwać od nikogo tylko od samej siebie. Na siłę chciałabym być szczęśliwa a jednocześnie uszczęśliwić kogoś.

   Ostatnio starałam się przyciągnąć ludzi do siebie i to skłoniło mnie by zadać sobie pytanie dlaczego? Czy oni coś wnoszą w moje życie po za słowami bez żadnej wartości? Po co nam są ludzie z którymi nie można porozmawiać na więcej tematów jak oni sami. Więc zrobiłam porządek i znów czuję się wolna. Mam tyle myśli do przekazania.

   Zadajmy sobie pytanie dlaczego wciąż szukamy czegoś innego pomimo, że mamy już swój cały świat. Uważam, że jest to spowodowane różnymi czynnikami aczkolwiek dla mnie jest to bardzo złożone i nie jest albo czarne albo białe. Można oceniać ludzi ale nie staniemy nigdy na ich miejscu by zrozumieć emocje i uczucia które w nas siedzą. Co nami kieruje kiedy popełniamy błędy lub chcemy odejść zostawiając za sobą wszystko? Brak zrozumienia, brak reakcji na cichy krzyk i nasze potrzeby. Wciąż musimy zadowalać kogoś jest to bardzo egoistyczne. Wciąż ktoś nam coś narzuca kiedy my błagamy o odrobinę zrozumienia, by usłyszeć nasze błagania. Nikt kto jest słuchany nie odchodzi a ten kto potrafi nie tylko słuchać a wyciągnąć rękę jest już wygrany.

   Założenie komuś kajdan na ręce nie uczyni Cię ani lepszym ani szczęśliwym człowiekiem. Każdy jest indywidualnością, trzeba po prostu słuchać ale osoba skrajnie narcystyczna tego nie potrafi. Przeszłam to a teraz czuję się jakbym nie miała duszy. Ona wraca bardzo powoli, chcę być dobra, chcę znów być sobą dążę do tego każdego dnia. Chwilami czuję się jak bezpański pies błagając by ktoś mnie przygarnął. I tutaj znów skłaniam się do głębszych przemyśleń.. Przecież nie chcę mieć Pana który wciąż będzie mi coś narzucać, zabraniać, nakłaniać. Potrzebuję kogoś równego sobie, każdy z nas w głębi duszy wie, że zrozumienie, wzajemny szacunek i przyjaźń w relacji partnerskiej jest najważniejsza. Gdy ktoś rzuca słowami które w żaden sposób nie są adekwatne by używać ich w Twoją stronę, ktoś kto widzi wciąż problem, ktoś kto Cię poniża nie zważając na to co w danym momencie czujesz "TY", nie jest wart niczego. Osoby bez wartości które nie są w stanie być na Twoim poziomie intelektualnym bo są zepsute, muszą odejść. Taka jest kolej rzeczy i choć jest nam ciężko-to wszystko jest dla nas. Czas sobie uświadomić, że może czas by spojrzeć na pewne sytuacje z innej perspektywy. Siedzi w nas żal, ale to wszystko jest po coś i choć czujemy, że nasz świat runął i serce nam pęka to nie zasługujemy na tyle cierpienia ile daje nam trwanie w relacji która nas niszczy. Drzwi się zamykają ale wciąż mamy otwarte okno.

   Ja się zapętliłam sama w swojej świadomości i uczuciach.. To też sprawia, że chwilami odbiera mi pozytywne emocje i skrajnie przeżywam różne dni. Spotykamy się z kimś, rozmawiamy ale mamy jasno wyznaczone granice. Tak wyglądają dzisiejsze czasy. Ludzie mają wszystko na wyciągnięcie ręki, wystarczy internet. Podążając za nowoczesnością wartości partnerskie zanikają, ludzie spotykają się bez zobowiązań, na nic już są uczucia innych, mężczyźni już nie patrzą na kobiety jako partnerki do życia tylko obiekt zainteresowania na chwilę. Teraz zastanówmy się ile taka chwila może trwać? Człowiek jest zablokowany na wszystko wydarty z uczuć bo wciąż czeka na cud. Czeka na cud który może nigdy nie nadejść.. Na nic słowa nad uczuciami nie da się panować w takim stopniu by nic nie poczuć. Dlatego ludzie są też nieszczęśliwi bo tkwią w relacjach które nie dają Ci szczęścia na co dzień ale na chwilę a Ty się nią karmisz i nie możesz zgłodnieć bardziej bo wiesz, że na posiłek musisz poczekać aż nadarzy się okazja. Przykre ale prawdziwe. Ludzie gonią za pieniędzmi, za zabawą zapominając, że my ludzie jesteśmy stworzeni do miłości i wciąż będziemy jej w głębi duszy pragnąć. Bycie samotnym człowiekiem na dłuższą metę jest przytłaczające, chcemy sobie sami pomóc a prawda jest taka, że trzeba usłyszeć ten niesłyszalny krzyk. Czasem widzimy więcej niż okładka i wnikamy w treść, nauczyłam się słuchać co ludzie do mnie mówią a emocje? To po prostu czuć...