Zmiana..

   Zastanawiam się od czego zacząć.. Od momentu gdy wywróciłam swoje życie do góry nogami? Stało się... Stałam się ja, widzę siebie, dostrzegam. Nauczyłam się spędzać czas sama ze sobą. Odpuściłam wszystko co mi nie służy i pokochałam siebie.. Może banalne a daje tak mocne uczucie spełnienia.

   Kurczowo zawsze trzymałam się tej toksyczności i nie chciałam wypuścić z rąk. Im dłużej człowiek w tym tkwi tym ciężej jest się wyrwać, wciąż czekając aż Cię nakarmi da Ci rollercoaster bo przecież to już stało się częścią Twojego życia, wnika w Ciebie tak mocno, że trwający spokój jest czymś obcym, czymś czego musisz się nauczyć by normalnie funkcjonować.

   Przerobiłam ten schemat, przetrwałam i zaczęłam się uczyć po prostu żyć i myśleć o sobie, o swoim spokoju psychicznym by zacząć funkcjonować jak szczęśliwy człowiek. Ta droga jest ciężka, droga by dotrzeć do samego siebie. Widzisz wciąż obawy, strach przed nowymi osobami.. a co jeśli oni tak pięknie grają? Przeżycia i doświadczenia nas kształtują ale czasem nie działa to na naszą korzyść. Często brak wiary w ludzi bo nie chcesz znów cierpieć zagnieżdża się tak głęboko w nas, że mamy ochotę to uczucie wyrwać z siebie na siłę.        Postanowiłam, że więcej nie będę pakować się w nic co może być dla mnie zgubne. Nie jesteśmy rodzicami, nie mamy obowiązku wciąż kogoś ratować zapominając o sobie. To bardzo niszczy, mały procent to doceni i czy mamy robić coś w swoim życiu pod innych ludzi? 

   Przepracowałam już ten schemat też. Wiem, że to co przeszłam, te momenty które odbierały mi chęć do życia, koszmarne sytuacje, czyny, słowa których nie da się cofnąć.. Walczę o siebie z całych sił i są momenty gdy popadam w skrajność i odbiera mi chęci by normalnie funkcjonować, zamykam się oraz umysł gdy przypominam sobie wszystko co się wydarzyło w przeciągu ostatnich lat. Jak osoba która Cię kocha może zarazem tak nienawidzić i krzywdzić.. Jak bardzo trzeba mieć skrzywioną psychikę by być dla kogoś tak obrzydliwym...

   Moja droga zaczęła się gdy każdego dnia zaczęłam to przepracowywać, myśleć coraz mniej i czerpać z tych doświadczeń wiedzę która w tych czasach jest potęgą do bycia szczęśliwą osobą. Po prostu na pewne sytuacje już nie pozwolimy. Chcemy otaczać się tylko wartościowymi osobami na które nie musimy uważać, które nas będą doceniać a nie wciąż oceniać, nie będziemy się bać ich reakcji. Ktoś kto nie pluje w Ciebie jadem bo czegoś nie wiesz, kogoś kto będzie Twoją inspiracją. Ten spokój który wtedy poczujesz będzie wart wszystkiego. Każdemu życzę by odnalazł siebie to długa i ciężka droga ale gdy to osiągniesz będziesz już wyżej niż myślisz.