.3

nie wiedziałam, że słowa najbliższych mogą, aż tak zaboleć.  codziennie odczuwam to coraz mocniej, coraz bardziej mnie to boli. starałam się to zmienić, ale nie umiem. Mam dość tego, że zawsze jestem poniżana. zawsze byłam tą najgorszą, nie jestem taka idealna jak moje siostry. i nie umiem być, jestem inna niż one, tyle razy chciałam dobrze, ale zawsze wychodziło mi źle. nie myślałam, o tym, że kiedyś będzie tak źle, jak jest teraz. nie spodziewałam się tych słów, akurat od nich. boli, cholernie boli. sądziłam, ze jak dostane się do liceum to się to zmieni, że ktoś w końcu powie, że jest ze mnie dumy. ale im to wciąż nie wystarcza. ciągle chcą więcej. ale ja już nie mam siły na to. nie jestem taka jak wszyscy oczekują. nikt nie widzi tego, ze ja cierpię. co wieczór zamykam się w pokoju, łzy mi sama spływają. a nie umiem z nikim o tym porozmawiać, jedyną osobą której mogłabym to powiedzieć, wyjechała jest daleko. zawsze gdy się z nią widzę, wszystko jej mówię, wiem, że na niej mogę polegać. tak bardzo chciałabym, żeby była teraz przy mnie, bym mogła się przytulić do niej i wypłakać wszystkie swoje smutki. brakuje mi jej, ona jedyna widziała jak do mnie dotrzeć. i dodać mi siły.

...