nasza cudowna i wspaniała drużyna siatkówki!!!

oraz ja i moja koszulka libero, któym w sumie nie jestem xD (nieważne haha ;P)

Nigdy bym nie pomyślała że kiedyś będę miała szansę grać w siatkówkę trochę bardziej poważnie. Jest świetnie! Gramy w lidze Yorkshire, 3 mecze już za nami. Póki co nie jesteśmy rewelacyjne, ale mamy duży potencjał i z meczy na mecz jesteśmy coraz lepsze i powoli zgrywamy się ze sobą :) W ogóle gram w pierwszym składzie, co jest dla mnie niesamowite. W ogóle och i ach.

Julka kupiła też piłkę do siatki, więc w wolnym czasie chodzimy do parku pograć trochę i popularyzować siatkówkę w anglii :D

Poza tym dzieje się mega dużo! NIe mam czasu na sen a co dopiero na napisanie tutaj czegokolwiek :P Od ponad 3 tygodni już jestem chora i nie mogę się doleczyć tylko i wyłącznie dlatego, że nie mogę tego wyleżeć bo cały czas coś się dzieje. Chodzę na uni, próbuję słuchać na wykładach i mimo że są ciekawe to wcale nie jest tak łatwo nie zasypiać. W weekendy pracuję. Ostatnio pracowałam 14 godzin od 17 w piątek do 6 rano w sobotę (plus dodatkowa godzina, prze zmianę czasu na zimowy) na imprezie zwanej Rave gdzie ludzie głównie, piją, wciągają i rzygają także uroczo :D Tym razem stałam na barze, gdzie od 20 do 3 pracowałam bez ani sekundy przerwy cały czas przyjmując zamówienia, robiąc drinki i wydając resztę. Jak wróciłam do domu o 7 rano to padałam. A tego samego dnia miałam mecz siatkówki, którey nawet całkiem dobrze zagrałam (nie wiem jak to możliwe?!) ale za to jak wróciłam z meczu o 19, to wtedy dopiero umarłam.

Głównie w pracy mamy różne role, czasami pracujemy na barze, czasami kelnerujemy, czasami stoimy na kasie w stoiskach na różnych stadionach etc. Jest spoko, człowiek raczej się nie nudzi, bo cały czas się coś dzieje, ale nie mogę powiedzieć żeby nie było to męczące, bo jest BARDZO męczące.

W swoim pokoju praktycznie nie przebywam, oprócz kiedy śpię. Dlatego że jest Ada i Marek, którzy bardzo często są u nas i zawsze siedzimy w salonie. Ale to dobrze, już się do tego przyzwyczaiłam. Dosłownie czuję się jakbym pierwszyr az w życiu miała rodzeństwo. Taka mała odmiana.