Czuje się fatalnie, choć depresyjne stany nie są w moim stylu, ale teraz, kiedy moja matka pokazała jaka jest, i kiedy w końcu to do mnie dotarło, mam ochotę rzucić się z mostu, zawsze uważałam ją za osobę która nie odwaliła by takich akcji o jakie oskarża mojego tatę,a swojego byłego partnera, teraz wychodzi na to że troszkę ją przeceniałam, troszkę za bardzo idealizowałam.. mój świat w jednym momencie zamienił się w chaos którego już nie potrafię ogarnąć.. A jedyne co tutaj mi pomaga, to obecność moich bliskich, bo rodziną zawsze była,jest i będzie na pierwszym miejscu.. To jest to o czym moja matka chyba zapomniała, tym bardziej musiała zapomnieć swoje słowa powtarzane jak przysięga "dobro moich dzieci jest dla mnie najważniejsze".. Właśnie widać jak bardzo ważne jest dla niej dobro jej dzieci, na pewno nie bardziej niż jej fagas i zasrany samochód, matko, jeśli kiedykolwiek dam Tobie to do przeczytania, to musisz wiedzieć jedno, zawiodłam się na Tobie, zawiodłaś mnie jako moja matka.. choć nie mam pojęcia jak teraz będę mówiła do Ciebie mamo, na samą tą myśl łapie mnie dziwne obrzydzenie..