4w5

mam handre i to wielką. No jakby nie było wpieprzam czekoladę.

Nie wiem czy to naturalne, ale odechciewa mi się żyć a przynajmniej tutaj.

Ten świat jest ostatnio dla mnie zbyt szybki. Wszystko tak prześlizguje mi się przez palne. Może powinnam się cieszyć. Bardzo dziękuje bliskiej mi osobie. Ona uspokoiła moje serce i moje myśli. Ale w sumie nie zdało się to na wiele. Wszystko w jednej chwili znowu się przewróciło do góry nogami.

Tak do końca nie wiem po co żyje. Nie rozumiem miłości, a może do niej nie dorosłam. Nie, raczej nie. Chyba po prostu nie jest mi dana. Powinnam się przyzwyczaić, ale najgorsze jest to, że nie chcę. Nie mogę znieść tej myśli.

Byłam niby w sódmym niebie, ale każda sytuacja wywoływała u mnie palpitacje serca. Źle na to wszystko reaguje i odbieram na opak. Musze isć do kogoś kto wyreguluje moje cz. To one są tego przyczyną. A przynajmniej wolę tak sobie tłumaczyć swoją nienormalność.

Ważne, że te parę słów od wspaniałej osoby sprawiły, że nie jestem już nispokojna. Myślę, że minie trochę czasu i najpierw będę się dziwacznie zachowywać, bo w pewien sposób jest to dla mnie nowa sytuacja. Wybaczcie.

Miałam dużo czasu do namysłu lecz szybko to minęło. Znów mi powiedzieli, że "siebie zostawiłam tam, razem ze swoimi ubraniami". Żeby nie było nioe byłam goła tylko miałam inny strój na sobie (teatr). Przyszły mi dawne wizje i sytuacje, w których się znalazłam dawniej. Zastanawiałam się tym razem czy nie zrezygnuję już na stałe. To dla mnie zbyt trudne. Nie lubię gdy się ludzie na mnie patrzą. Nienawidzę siebie i się zastanawiam czy nie patrzą się na mnie z tego samego powodu.
Chciałam uciec z płaczem, lecz w pewien sposób przypominało mi to dawną sytuacje, której nie chciałam powtarzać. Płacz mi nie pomaga, ale sprawia, że bardziej rozpatruje wszystko dookoła i jest jeszcze gorzej.

Najwyżej nie było mi dane żyć tak jak człowiek, więc się ubezpieczyłam. Stworzyłam sobie nowy świat. Powoli przestaję reagować na bodźce z tego świata. Staje się dla mnie niepotrzebny. Bo po co?



Przepraszam tych, któryh zraniłam samą sobą. Przykro mi.