i znów od początku...

"A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój

(Znowu szary, pusty dom, gdzie schroniłem się)

Nagle ptaki budzą mnie tłukąc się do okien

(I najmilsza z wszystkich,z wszystkich mi - na witraża szkle)

A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój

(Znowu w drogę, w drogę trzeba iść, w życie sie zanurzyć)

Nagle ptaki budzą mnie tłukąc sie do okien

(Chociaż w ręce jeszcze tkwi lekko zwiędła róża)

Lecz po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój
Nagle ptaki budzą mnie tłukąc sie do okien"




Właśnie w taki sposób zacznę swojego bloga.
Spotykamy się na największym zakręcie w moim dotychczasowym życiu... A te pare wersów u góry, są dla mnie boleśnie prawdziwe, mam jedynie nadzieje że obietnica spokoju po burzy, spełni się czym prędzej...
Bo to chyba to, czego tak naprawdę teraz szukam-spokój. Ten tydzień w Polsce, pokazał mi że stawiałem na złą politykę, teraz po paru burzliwych chwilach, jestem przekonany że zdecydowanie bardziej potrzebuje wyciszenia. Że wybrałem złego "doradcę" i "pocieszyciela".

Zastanawiam się, jak długo ta róża będzie tkwić w mojej dłoni...

Ale, trzeba wziąć się w garść! A oto ramowy plan "brania-się-w-garść":

-dbać o przyjaźnie, które w ciągu ostatnich miesięcy (z mojej winy) osłabły

-doceniać wszystkie niesamowite osoby które mnie otaczają, docenić to jak wiele osób mi pomagało/pomaga

-zabrać sie za studiowanie, podejść do sprawy odważniej i zacząć studiować to, co tak naprawdę mnie interesuje

-rozbijać się po konferencjach naukowych we Wrocławiach i innych Krakowach (za pieniądze podatników)

-przyłożyć się do pływania

-przyłożyć się do Żartu

-wyciągnąć jakieś stypendium od podatników

-zdawać do łódzkiej filmówki

-szlifować angielski i naczyć się rosyjskiego (ewentualnie hiszpańskiego)

-słuchać świetnej muzyki

-czytać niesamowitą literaturę (dzięki Hermann)

-robić lepsze zdjęcia

-edukować się filmowo

-zdecydowanie ograniczyć środki odurzające

-nie ranić tylu ludzi

-znowu uwierzyć w miłość

-zacząć działać tak, bym mógł uwierzyć w siebie

-docenić to co było, ale skupić się na tym co jest teraz i nie przekreślać tego co będzie

-i szukać tego, co prawdziwie cenne... bo "I still haven't found, what I'm looking for"

-nie zwracać aż tyle uwagi na to, że świat jest beznadziejny, absurdalny, okrutny, fałszywy, pozbawiony sensu...

-uświadomić sobie, że jestem częścią tego świata (patrz punkt wyżej)

-skupić się na tym że mimo wszystko świat jest piękny, a nawet bywa dobry

-and I don't want to be dazed in madness, anymore. And I want to lose the sadness, finally...




Przepraszam wszystkich tych, których zraniłem, nudziłem, męczyłem i dziękuje wszystkim tym, którzy mi pomagali... gdy byłem na zakręcie.




W nadziei na dzień i spokój.



W głośnikach "meon", Archive.