Mamo, dlaczego klopsy skaczą?

wspaniale

nareszcie moje czekoladowe życie nabrało sensu...

nigdy nie było idealnie

nie jest idealnie

ale nie można żądać od życia więcej niż iskierkę radości.

dzisiaj czułam w sobie lekką dumę ; D

po raz pierwszy moja nowa klasa biła mi brawo za projekt ;)

i włóczę się jak samotny kot po domu i szukam sobie zajęć,

które mnie dziś stanowczo męczą.

Zrobiłam ogromną gwiazdkę z origami, wszystko dobrze obliczyłam

tylko klej był nie ten ;P

zastanawiam się cały dzień jakby tutaj zarobić na naszą Nadzieję

i kreuje mi się w głowie parę porządnych pomysłów,

ale nawet już nie wiem na co ma iść ta kasa ;d

eh. nie chcę już tego zimna rąk,

stania na przystanku i odmrażania sobie tyłka

i nie chcę tych szarych dni 

i wiecznej senności .

niech już nadejdą te oczekiwane przez nas święta

niech mama w końcu powie to magiczne zdanie "czas robić ciasteczka"

i niech rozpłynie się po całym domu przemiła atmosfera ciepła rodzinnego.

w końcu znalazłam sobie "bratnie dusze" w klasie

i jednej koleżance zrobiłam świetnego koka, podczas gdy ona siedziała na podłodze w toalecie ^^

niestety to kolejna dłuższa banalna historia i nie zamierzam jej ani tutaj wstawiać ani nikogo cytować :D

Kończmy to .See ya!

pozdrawiam :

- Moją najdrożczą Kamcię 

- Domę (buca) 

- Kazię, Patrycjusza, Asię, Daniela, Roxi, Kinię, Sonię, Adiego, Olivkę i ogólnie całą 32

-Carola (który śpiewa "Mamo, dlaczego klopsy skaczą?")

- wszystkich z kursu

- Całą nadzieję i każdego z osobna (Martę, Klaudię, Tomka, Michała, Dawida, Adriana, księdza i innych)

-Moją ześwirowaną klasę 

- I tutaj jest właśnie miejsce na mój narastający żal.