alternatywa

dobra alternatywa nie jest zła, chociaż nie wiem nawet czy ta co leciała u mnie cały dzień była dobra. wiem, że lepsze to niż katowanie siebie Coldplay'em i Rojkiem na zmianę, aż do wiadomo czego.

tak więc, na moich trwających od 16 dnia maja wakacjach nauczyłam sie płakać. taka błyskotliwa jestem. ha! tutaj sobie nie będę żałowała. i uświadomiłam sobie jeszcze jaka się robię straszna kiedy jestem sama. potrzebuję ludzi. nawet w takie dni jak ten, kiedy wstaję rano (rano?  nie wiem czy to możliwe, bo nauczyłam się też nie spać w nocy, tzn. udoskonaliłam umiejętności nabyte w tej dziedzinie w liceum) i cieszę się, że dzisiaj jestem ja i mój ogrom fajnych rzeczy do zrobienia. kończy się to tak, że siedzę i no... nie uzewnętrznię, pozwólcie, tego co wtedy myślę. i nie umiem wyrazić tego braku, którego tak nie widać, a tak bardzo jest. nie powiem, jak bardzo chcę i jaka jestem dziwna.

poza tym, fajnie pytać lustra: "kim jesteś?"

tak się urządziłam. chociaż podoba mi się, nie powiem.

polecam.

proszę bardzo, Odrzykoń na zdjęciu, zameczek.

Comeniusowskie wspomnienia, hym, hym, hym.

w ogóle jakoś sentymentalnie dziś. mega rzeczy wygrzebałam na strychu. farb szukałam, ale nie znalazłam, mam za to fajne książki i z siedem albumów ze zdjęciami. nowe wyciskacze łez.

chciałabym tu teraz częściej wpadać. fajnie by było jakby się udało.

ciekawe.

no nieee, the scientist na moim open.fm, dzięki, dzięki, dzięki... akutat teraz, akurat w takim momencie, błagaaam...

trochę ratunku...