Take this sorrow out of me...

punkt 1 -  http://www.youtube.com/watch?v=KB_JSn75LAE 

punkt 2 -  kolejna porcja przemyśleń... 

Noże...

  Wyobraź sobie że masz wszystko... 

wyobraź sobie że osiągnęłaś cel, każdy

że każda jedna błahostka sprawia że świat jaśnieje

wyobraź sobie też że nie doceniasz tego

jak każdy durny kłamca 

wyobraź sobie że to wszystko samo od siebie wpadło w ręce...

nie zapracowałaś na to, nie zasłużyłaś, uważasz że jest to niesprawiedliwe

że o... 

człowiek może być ostoją spojrzeń, przystanią na której spoczywają setki oddechów

setki westchnień... setki łez

kiedy czujesz smak ciała, które do Ciebie należy, całe

kiedy budujesz przyszłośc każdą małą cegiełką

kiedy wszystko zaczyna mieć sens

zaprzepaszczasz to, o tak, bez żadnego powodu, wiedziesz swoje kroki z dala od spojrzeń

ku klęsce plugawych myśli 

fale znajomego oddechu gonią cię...

jest ciepły ogrzewa, przywodzi na myśl promienie słoneczne, czujesz ciepło nie na skórze lecz głęboko w środku

lecz i tak podążasz tam gdzie tak naprawdę nie chcesz...

i robisz jeden tylko krok za dużo, poza zasięgiem ramion

uzmysławiasz sobie punkt chwili kiedy chcesz wrócić, kiedy czujesz że Ci zimno

ale jesteś nagle setki mil dalej niż Ci się wydawało, zostawiłaś za sobą bardzo ważną rzecz

i czujesz że to co dawało ciepło, wbija się w skórę, sączy krew, spija duszę

zakuwa Cię w okowy szaleństwa, nie pozawala oddychać, myśleć żyć...

każde wspomnienie to nóż, na którym kładę się spać i koło których się budzę

każdy oddech, to wysiłek, niekończąca się walko o miejsce w którym nic nie zostało

jest pustka, która napiera na Ciebie ogromnym ciśnieniem, gasi Twój płomien

nie ma tlenu

nie ma światła

nie ma marzeń, ambicji, 

każdy mięsień się spina ,walczy

dławisz się żalem, który sama na siebie sprowadziłaś...

noc mija jest ranek... czujesz że nie ma jej w pobliżu, nie ma rzeczy, nei ma ciepła

chłód... chłód wszędzie, czujesz łzy na policzkach i szyi. 

czujesz że razem z rzeczami które ze sobą zabrała wzięła wszystko co miałaś...

i każde wspomnienie to nóż, każdy oddech to sztylet, ból.

czujesz jak umierasz kiedy tylko ją widzisz, prosta rzecz, 

 okupiona cierpieniem, złamaniem,porzuceniem nadzieji że będzie lepiej, że będzie jak dawniej 

punkt 3 - akademik, nowi ludzie, nowy świat... 

punkt 4 - czy mam więcej wrzucać przemyśleń ?