"Będzie bida. Widać!

Fenomenalnie. Bida!"

Bida i pustostan. Z której strony by nie spojrzeć - nawet jest już teraz. Słów deficyt i dźwięków absencja.

Hmmm. Ja to nie. Nie będę aniołem który zapłonął niewygodnie. A i wiatr nie naruszy żadnego spośród moich (ha!) fenomenów. Niemniej to właśnie skrzydła - atrybut świetlistych, wyznaczą dziś azymut notatki.

Montreal - bo aż do Kanady wiatr nas poniesie - inspiruje mnie od jakiegoś czasu. Ale o co chodzi? Ichniejszy port? Nie, nie bardzo. Tamtejsze igrzyska? To też mnie co najwyżej średnio bawi. Orły! Orły, sokoły, bażanty! No może bez udziału sokołowatych, a i bez kurowatych wkładu. Same orły. Jeden orzeł. Mistrz dziedziny łowiectwa. Link!

http://www.youtube.com/watch?v=9feAQtgX1fw

Filmik ten po prostu z nieba mi spadł. Oglądnąłem to dziesiątki (baz mała) razy. Wnikliwie przyjrzałem się / przysłuchałem się poczynaniom każdego spośród bohaterów. Wszystko to po to by wytypować czempiona. Swoistego asa sytuacji (bo przecież nie przestworzy). W tej roli odnalazł się domniemany ojciec dzieciaczka. Jego trucht powala mnie gorliwością. Z nie mniejszym zapałem od zawsze pędziłem do szkółki / na uczelnię, a i pewnie będę biegł (da Bóg) kiedyś do pracy. Przy okazji spotkałem się z wieloma informacjami podważającymi autentyczność prezentowanego filmiku. Wychodzę jednak z założenia, iż nawet jeśli jest to przeróbka wysokich lotów to i tak warto żyć w tej fikcji. Ikar bezsprzecznie, zawistnie by się uśmiał.

Polecam: "pitu pitu" - zarówno "codzienną porcję złych wiadomości" na facebooku jak i rozkoszną bajeczkę o tym samym tytule.

Małe "szuruburu":
Słowo które mnie inspiruje. Dopokąd. Wyraz doskonały - określający poruszanie się równocześnie w czasie i w przestrzeni. Choćbym miał pół wieku czekać, kiedyś sukcesywnie go użyję.

Nick nieco zmieniony (choć nie trącący arktycznym chłodem) bo i ja staram się iść "ciągle do przodu i ciągle do przodu".

                   Co się nie zmienił, co nie szedł: Iguariusz