Właśnie ta dziewczyna za 4 dni skończy 18 lat.
Jak się z tym czuje? Otóż beznadziejnie. Zatem zacznę.
Kiedyś myślałam, że moja impreza urodzinowa będzie czymś wielkim, szałowym, ekstrawaganckim oraz że zabiorę się do tego najlepiej jak potrafię. Niestety obecne myśli jakie ganiają mi przy płacie czołowym to brak sensu czegokolwiek.
Na nic nie mam ochoty. Z wyjątkiem dużej ilości seksu oraz kilku wiader marihuany. Uszczęśliwiam wiele osób dookoła. Bez celowo. A jednak! Psychoterapeuta stwierdza, że uszczęśliwiamy ludzi (takich, którzy nie grają w naszym życiu istotnej roli) tylko dlatego, że sami chcielibyśmy zostać uszczęśliwieni, a to działa w naszej podświadomości.
Pieniądze już straciły swoją wartość, nie mówiąc już o shoppingu, który był niemalże moim uzależnieniem. Alkohol tylko zbija mnie z tropu, zatraca smak goryczy, rzuca na dno, no po prostu kurwa no nie!
Dawniej powiedziałabym sobie "sweter na łeb i lecisz" Niestety każdy człowiek z wiekiem się zmienia. Dopadają go gorsze jednorazowe dni. Niestety mój optymizm coraz bardziej wygasa. Jestem tak młoda! Nic jeszcze w życiu nie przeżyłam, a już mi się kolory odwidziały.
Tylko czy dobrym wyborem będzie nie wyprawiać urodzin? Ja Aleksandra Marciniszyn i żadnej imprezy?! Tylko co ja będę wspominała za dajmy na to... 5-10 lat, gdy ktoś spyta mnie o dzień mojej prawnej dorosłości?

Nie mam chęci widzieć ludzi, nie chcę fałszywych znajomości, nie mam zaufania, jestem podejrzliwa. Pieniądze już tutaj nie mają znaczenia. A teraz zostają uczucia. Których nawet, jak przyjaciół - nie ma.

Dziękuję za pieprzoną uwagę.