Ci, co na kolanach i w prochu, w śmiechu ironii, płaczu losu, traw gęstych mogile czy marmuru pomnika. Ci(ę) potrzebują.
Więc
idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch
ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać świadectwo
bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy