O mój ty smutku cichy, smutku gwiazdek maleńkich, nazywałem, szukałem, brałem ciebie do ręki. Jak to się ciało twarde tak w piasek albo glinę zmienia w moich dłoniach, pragnienie każde - w winę. Jak to się - kiedy dotknę - kwiat przeobraża w ciemność, a poszum drzew - w głuchotę, a chmury - w grzmot nademną. Jak to ja nieobaczny mijam, sam sobie błahy, i rzeźbię zanim zacznę, marmut wypełniam strachem. jak to ja nasłuchuję błyskawic w niebie trwogi. Jakże to ja nazywam każde czynienie - Bogiem? Otom strzęp oderwany od drzewa wielkich przygód, sam swym oczom nie znany, obcy swojemu Bogu. Oto słyszę, jak w popiół przemieniam się i kruszę. I coraz mniejszy ciałem, wierzę we własną duszę. /Krzysztof Kamil Baczyński - o mój ty smutku cichy/ Chociaż sece me wypełniają bardzo pozytywne uczucia z wierzchu nie sa takie same.. smutno mi.. bo chce go przytulić... bo chce z nim byc przez caly czas... bo go chce.. i tak zdaje mi sie ze kazda chwila bez niego sie dluzy.. jest nudna.. i bez zadnego sensu... chociaz od naszego spotniania minely 2 dni ... to ja nie moge wytrzymac...;( chce go jak najszybciej zobaczyc... przytulic.. pocałowac.... i tak mysle... niech te dni do naszego spotkania szybko miną i beda pozytywne.... ehh.. no ale coz.. musze czekac.... a mowia ze cierpliwosc poplaca... wierze w to... :) koniec tego nudnego wywodu.. pozdrawiam gorąco a szczaegolnie ciebie ukochany!:*:*:[zakochany]