Pożegnanie-powitanie

Pożegnałem swojego starego druha.

Towarzyszył mi przez 6 lat w mych wojażach:

na obozach, wycieczkach, Przystankach,

w podróżach i w domu, w pracy i prywatnie,

na codzień i od święta.

Z bólem się z nim rozstawałem, ale był już w opłakanym stanie, nie do odratowania.

Czasem, choć to trudne, trzeba zostawić za sobą rzeczy i sprawy,

które należą do przeszłości, niekonstruktywnie zajmują czas,

są tylko niemądrym sentymentem, lub po prostu już się nie sprawdzają w swojej roli.

Dzięki temu tworzy się miejsce dla nowych doświadczeń; nie tylko w naszym ogólnie pojętym życiu czy przestrzeni, ale przede wszystkim w sercu, umyśle i pamięci.

Pozwalając odejść staremu, otwieramy się na nowe.

Nie wiadomo, czy lepsze, ale z pewnością nowe,

uczące nas, dające szanse i możliwości.

Trzeba się tylko zebrać w sobie i uczynić krok.

Tego Wam życzę.