Wielka Wędrówka

     Wszyscy jesteśmy Wędrowcami. Kroczymy niekończącą się ścieżką. Przez niekończące się i nieograniczone przestrzenie. Ale ilu z nas to pamięta? Ilu czuje, że jest tutaj po coś? Ilu z was wierzy, że jego życie ma jakiś cel? I tym celem nie jest zdobywanie bogactwa w pojęciu niezliczonej liczby pieniędzy czy światowej sławy. Bogactwa w pojęciu wiedzy, zrozumienia, życiowej mądrości. Uczenia się z każdym krokiem jaki stawiamy czegoś większego. Bycia bogatym w wartości i uczucia jakie jak honor, uczciwość, miłość czy empatia. Wartości, które niestety popadają w zapomnienie, są zdegradowane do roli pośmiewiska. Spróbujcie powiedzieć o tym głośno. Zobaczcie jaka będzie reakcja większości ludzi.

      Są ludzie, którzy wiedzą, czują i mają świadomość swojego celu. Ludzie, którzy krocząc przez życie wydają się być dla innych dziwakami. Ludzie, którzy mówią otwarcie i głośno o gwiazdach, z których pochodzą. O życiu, które jest czymś więcej, niż tym czym nam się wydaje. Czymś co trwa teraz i kiedyś się skończy naszą śmiercią. 

      Nigdy nie bałem się śmierci. Kiedyś myślałem, że ją zrozumiałem. Kiedyś byłem pewien, że jest końcem. Dziś wiem, że się myliłem. Wiem, że jest końcem, ale tylko tego etapu drogi. Bardziej skłonny jestem napisać, że jest przejściem niż końcem. Jest  Bramą, która pozwala nam się uwolnić i ruszyć w dalszą drogę. Kontynuować naszą Wielką Wędrówkę.

      Jestem młody, jak to się mówi w kwiecie wieku. Wiem, że jeszcze wiele przede mną. Sporo już się nauczyłem, lecz to zbyt mało. Znam swój cel i to jak go zdobyć.  Wiem, że na świecie jest już ten Wędrowiec, na którego czekałem. Z podekscytowaniem godnym dziecka, czekającego na coś specjalnie dla niego, i ja oczekuję przebiegu jego Drogi, ciekaw co go spotka, z czym będzie musiał się zmierzyć.