Życie wcale nie jest powieścią idioty. To paskudna, wredna, zasrana tragedia napisana przez cynicznego psychopatę. I jak byś nie kombinował, w końcu zawsze lądujesz w bagnie. Sam. Na tym to polega. Niezmiennie, bez wyjątku sam. Jeśli przypadkiem po drodze wydawało cie się, że komuś na tobie zależy, że masz przyjaciela, brata, kogoś, kto murem za tobą stoi, tym lepiej. Bo robi się paskudniej. Wredniej. Bardziej zasranie, kiedy już karty się odkryją i prawda wyjdzie na jaw.

     Twój przyjaciel ma cię głęboko w zadzie.I kazał ci toprzekazać z szyderczymi uklonami. Jasne. A czego się niby spodziewałeś, biedny dupku?

     Do diabłz tym! Koniec. Przyjaźń to bzdura. Kupa toksycznych odpadów. Oszustwo.Gówno prawda. Ściemnianka dla frajerów. A ty jesteś i będziesz frajerem. Umrzesz frajerem.

    No tozrób coś! Pokaż im. Nie bój się. Zagraj w tę od początku ustawioną grę. Albo kopnij w stolik. Nie czas na wątpliwosci.

    Chociaż raz w życiu się postaw. Rozrzuć pulę w powietrze. potrząśnij nimi. Chichoczac szyderczo, wypuść chaos. Uczyń zło,tak jak poiwnieneś. I do czorta, nie waż się miećskrupulów!