#brak #cukru #tak #bardzo

Gubimy się w przestrzeni pytań i wątpliwości

Na ogół mnie to nie rusza. Nawet nie dotyka. Bo żyć chwilą trzeba. Bo To nic ,że wszystko się na siebie nakłada i kumuluje. Droga z przeszkodami to chyba dobra droga czyż nie ? Chociaż już sama nie wiem. Dzisiaj drugi chujowy dzień. Wróciłam ze szkoły i spalam. Zero życia we mnie. TAK BARDZO BRAK CUKRU ! Nie wiem czy jest sens dzisiaj piania gorzkich żali,ale jak da się zauważyć od tego zaczełam. Swoją drogą chyba nie wspomniałam,wiec wspomnę teraz. W sobote rappiknik. Przyznam całkiem przyzwoita i sympatyczna impreza. Koncert tetrisa przegapiony/ pozdro 600 / to się naprawi, to się odbije, będzie czas. Stwierdzam,że lubię grać w bilard. To mnie jakoś wycisza. Tak właśnie WYCISZA. Powróćmy do gorzkich żalów. Szkoła to jedna wielka zapierdolona buda ,która chce mi zabrać perspektywe rozwoju w jakimkolwiek kierunku udupiając mnie na starcie wmawiając mi ,że funkcja kwadratowa jest mi potrzebna by robić to co lubię i kocham. No ich chyba głęboko pojebało. Dodając do tego ,że mój mózg wyjątkowo w tym roku nie pojmuje matmy. Gdzie moje 6 z matmy ja sie pytam kurwa gdzie. Angielski mnie dobija , to jakiś koszmar. Niby żadnego zagrożenia ,ale nie oszukujmy się o to wcale nie jest tak trudno. Powinnam wiele rzeczy zrobić już przed weekendem ,a co z tego wyszło ? ZAPIERDOL coraz większy bo ja nieodpowiedzialna i głupia oraz nieogarnięta gromadze wszystko co się da. Zbieram każdy problem stwarzając kolejny, nie wykonuje niczego dochodzą do tego inne kwestie i wszystko coraz bardziej się kumuluje ,że aż wole nie myśleć kiedy to stanowczo i mocno wybuchnie. Wtedy to mnie rozpierdoli i rozłoży na czynniki pierwsze. wystarczy... tęsknie

Mam Na Imię Aleksander - Nie powtarzaj