189

czas ucieka moją największą obawą

marznę w dymie wobraźni

kalejdoskop wrażeń

marzę o pustyni, lesie - ucieczce

wymyśliłam dziś Śmierć:

otulić się bezpiecznym i błogim kokonem H, odwiecznej towarzyszki jaźni

odpłynąć w percepcyjny bezkres o zachodzie/wschodzie słońca

dwudziestego siódmego dnia dziesiątego miesiąca

nic nie poradzę, taka chemia w mózgu

rozmyłam się w tym szumie

pomysł: jak Andy Warhol nosić dyktafon w kieszeni, nagrywać muzykę życia w pośpiechu i nieustannym poczuciu zagrożenia czy wyobcowania

przez sześć lat słyszałam

za długie zdania!

teraz, po oscylacji między euforią wywołaną obecnością Gwiezdnego Chłopca

rozpaczą i przerażeniem - skutki strachu przed odpowiedzialnością i przymusową emigracją z młodzieńczej niewinności, abdykacją wyobraźni i odwagi

nie mają początku ani końca, płyną

chaos kontrolowany

jak Anioł Stróż

złotym cieniem mi błogosławiący

"Spisywałem milczenia i noce, notowałem niewyrażalne. Utrwalałem zawroty głowy."

tylko lepkiego żaru mi brak

miotam się jak ćma

kruszeję

nie mogę stawiać kolejnych kroków

zaczęłam podejrzewać

że obchodzenie urodzin tego dnia

co Sylvia Plath

obliguje do ciągłej próby zbicia szklanego klosza

zaburzona to klucz

tak różne od siebie podsystemy Ja

boję się asymetrii twarzy

czy lewe oko nadal jest oknem duszy?

wewnętrzna pstrokacizna

kim jestem?

niebywałe

zmaganie z istotą egzystencji

mam chrapkę na Kafkę

brakuje mi nocnymi po mieście strasznych rejsów

gapienia się na Rotundę z wytężonym słuchem

kamikadze (w białym szalu)

pogrzebanych relacji

wyrwy są głębokie...

- biorę głęboki wdech

cholernie mi tego brakowało

plucia trzewiami w przestrzeń

milczenie ponownie stało się moim domem

zbliża się zima

sezon bezcelowych podróży

czy uda mi się pokonać przerażenie?

odpływ wciąż zapchany

sięgam korzeni

balansuję na krawędzi ostrza

zawsze wracam

oby

http://www.youtube.com/watch?v=7dESdS7m7Rc

otóż to