Tak, to właśnie jest miłe.

Oraz, że Cię nie opuszczę

I

Jest poniedziałek. Umieram. Na koncie 76 pięknych wiosen. Nie mam już siły, by delektować się powietrzem. Wiem, że to wszystko jest ostatnie. Tylko jedno trwać będzie w moim sercu wiecznie .

Jest gorący lipiec. Słońce rozpala nas do czerwoności. W powietrzu balansuje niesamowita wilgoć, która skręca moje włosy. Nie cierpię tego. Najchętniej przespałabym ten dzień, by obudzić się jeszcze jutro. Jestem sama, siedzę właśnie przy dużym ciemnym kuchennym stole, opierając swą głowę na dłoniach. Nie myślę, o tym, co będzie. Wiem, że stać się już nic nie może, zatem myślami płynę wzdłuż swej przeszłości. Teraz rozumiem, dlaczego warto w życiu mieć, co wspominać.

Delikatnie przykładam opuszek swego palca do policzka, po którym właśnie spływa łza. Szkoda mi tego, co przegapiłam, a przegapiłam więcej, niż zdobyłam. Może dlatego umieram dziś sama ? Bo  jestem samotna. Nie miałam w życiu odwagi, by walczyć o człowieka.

Wstaję. Wolnym krokiem poruszam się ku sypialni. Chcę się położyć. Leżę. Zasypiam. Czy to już ? Panie Boże, proszę, daj mi znać, czy to już ?! Dlaczego milczysz, czy Ty też mnie opuściłeś? No tak . Zapomniałam, odeszłam od Ciebie wiele lat temu. Pewnie mnie już nie pamiętasz. Może to za późno, ale przepraszam. Chyba byłam bardziej młoda i głupia niż dojrzała i świadoma. Zresztą . Napisałam całą listę tych, których przepraszam. Leży na wycieraczce moich drzwi. Jeśli kogoś pominęłam, też przepraszam. Napisałam też listę tym, którym dziękuję. Jest bardzo krótka. Bardzo, bardzo  krótka. Napisałam tam tylko Twoje imię i nazwisko. . .

Z dedykacją dla Tego, który powiedział właśnie To :

Wiesz, że umilasz mi każdy dzien ? Jak nikt na świecie .

http://www.youtube.com/watch?v=lU0ihOCfxu8