Rudzielec 2.1

Wróciłam do rzeczywistości. Łzy spływały mi po policzkach. Musiałam odejść jak najdalej. Zaczęłam przedzierać się przez tłum nie patrząc na to, że wpadam na ludzi. Nic mnie nie obchodziło tylko to żeby oddalić się jak najszybciej. Jak mógł mi to zorbić? Po dwóch latach po porstu zniknąć. Tak bardzo go kochałam...

  Pogrążona w swoim żalu nie zauważyłam że na kogoś wpadłam. Podniosłam głowę i zamarłam. To niemożliwe. Po prostu niemożliwe. Ian... Jego brat... Nie widziałam go tyle czasu. Przez 9 miesięcy sie ze mną nie kontaktował. Nie pozwolił mi na żadne spotkanie, żadne wyjaśnienie. Ukrywał się przedemną...

-Gdzie?

Spojrzał na mnie z żalem w oczach ale jednoczesnie z determinacją.

-Gdzie on jest? GDZIE JEST SETH?

Tłum wokół nas oszalał. Nowy Rok. Ian popatrzył na mnie pokiwał głową i ruszył w przeciwnym kierunku. 

-Ian! Ian!

Biegłam za nim ale cieżko było mi przejść przez całujące się pary. Zgybiłam go. Nie... Moja jedyna szansa...

Nagle mój telefon zawibrował. Spojrzałam na wyświetlacz. Wiadomość od Iana:

"Jutro. Obiecuje."

Patrzyłam na wyświetlacz ze łzami. Ludzie dookoła mnie szaleli z radości a ja umierałam z cierpienia...

Mam nadzieję, że podoba wam się wstęp do nowego opowiadania. Czekam na wasze komentarze i opinie <3