w zasadzie nie wiem co się ze mną dzieje

są ludzie którzy zaczynają mnie wkurzać a pomimo tego chcę się z nimi spotykać
i w sumie zaczęło się to w zeszłe wakacje kiedy ktoś mnie uświadomił jak wiele różni mnie i tą osobę
że udaje bardziej dorosłą niż jest...
i kiedy od tej osoby usłyszałam taki sam tekst o innej osobie... aż się we mnie gotowało.
nie wiem... dziwne to


tak... miewam napady śmiechu i płaczu
tak zupełnie bez powodu

ktoś mi powiedział że mogą to być objawy depresji
heloł ja i depresja? w życiu...
Andrzej mówi że to wina okresu..

ale on minął a ta sinusoida nadal sie trzyma :/

może to wina tego co usłyszałam kilka dni przed świętami

ej, jakby mój durny sen przepowiedział mi przyszłość...

szkoda gadać... 

znalazłam psychologa...

psychologa który pomaga mi interpretować moje sny

i który w sumie jakoś mnie wspiera w tym co się ostatnio działo...

uwaga... zupełnie niespodziewane

kto by pomyślał że odnowię kontakt z Prezesem i zaczne mu się użalać nad sobą ;]

gdzie dla Ciebie jest różnica między przyjaźnią a czymś więcej? na ile można sobie pozwolić?

jest urocza i w ogóle najwspanialsza... każdy by taką chciał.... a ona kolejny raz przechodzi załamanie że do zasranej śmierci będzie sama ;]

zaraz brat będzie marudził że sie użalam nad sobą ;PP 

ojjjj taaam !

chyba do niego coś czuje

i pomimo wszystko nie jest to nienawiść

==' 

niebo pełne łez