Chcę kogoś takiego, kto mnie nie zostawi, kto pokocha najbardziej na świecie za to jaka jestem czy być nie powinnam. Kto pokocha moje wady i zalety. Kto będzie mimo wszystko, w tych złych i dobrych chwilach. Kto nie będzie bał się uciec ze mną na koniec świata. Kogoś takiego kto nie będzie bał się mówić komuś o swoich uczuciach. Chcę życia razem I osobno. Niechce być zamknięta w klatce. Chcę łobuziarskiego związku. Chcę kogoś takiego kto nie będzie mnie pouczał, a raczej kogoś takiego, gdy przyjdę nad ranem wysłucha mnie co się działo w nocy, gdy byłam na babskim wieczorze. I z wzajemnością. Czekałabym całą noc aż wróci i opowie mi jak dobrze się bawił. Chcę się z nim też kłócić, żeby później seks smakował lepiej. Chcę mieć co wspominać. Bo wspomnienia to najważniejsza rzecz w życiu, bez nich nie ma nic. Chce za nim tęsknić cały dzień w pracy, przyjść do domu i rzucić mu się na szyję z tęsknoty. Otworzyć wino i obejrzeć dobry film. Przytulić się i po prostu obok niego zasnąć. Chciałabym, żeby mi ufał, żeby wiedział, że zawsze może do mnie przyjść i porozmawiać o wszystkim i o niczym. Chcę być dla niego całym światem, oczkiem w głowie, małą iskierką, która płonie w jego kochanym serduszku. Chce, żeby wziął mnie za rękę, a później za żonę. Chcę mężczyzny, na którego punkcie oszaleje z miłości. Chcę o Nim tak pięknie kiedyś opowiedzieć, że ludziom z zazdrości pęknie serce.