17/07

siedziałem naprzeciw niej i po prostu nie mogłem przestać jej słuchać.

jak na młodą osobę, miała bardzo dorosłe poglądy na życie.

co chwilę rzucała jakimś zabawnym żartem, nie takim po którym uśmiechasz się z przymusu.

z każdą chwilą czułem coraz bardziej, że to jest to.

w końcu zatrzymała się aby złapać oddech, więc wpadłem jej w słowo.

"może... pójdziemy do ciebie na kawę?"

nie proponowałem absolutnie nic więcej jak napić się gorącej kawy.

czułem, że tego potrzebuję.

a ona uśmiechnęła się z tym znajomym błyskiem w oku.

"jasne. ale..."

o nie.

jest jakieś ale.

"zatrzymała się u mnie przyjaciółka, jej rodzice razem z moimi wyjechali w interesach, więc nocuje u mnie. mam nadzieję, że nie będzie ci to przeszkadzało?"

no skąd.

"oczywiście, przecież nie mam nic do powiedzenia w tej kwestii."

zapłaciłem rachunek, ubraliśmy się szybko i już po chwili jechaliśmy samochodem do niej do domu.

zaparkowałem pod jednym z tych osamotnionych domków 'a la bogacze' i wyskoczyłem z auta, żeby otworzyć drzwi Gosi.

"dzięki." - była zaskoczona. kiedy zauważyła moje spojrzenie, wyjaśniła. - "nikt nigdy nie był dla mnie taki szarmancki."

och, dziewczyno.

kiedy znalazła odpowiedni kluczyk, przekręciła go w zamku i nacisnęła klamkę.

w twarz uderzyło mnie przyjemne ciepło, a chwilę później naskoczył na mnie ogromny owczarek niemiecki.

nie wiedziałem jak zareagować.

"Ares!" - fuknęła Gosia, na co pies zostawił mnie i skulony pobiegł w kąt, na swoje legowisko.

posłała mi przepraszające spojrzenie.

"wybacz."

rozebraliśmy się po czym wskazała mi ręką salon.

"rozgość się, proszę." - po czym zniknęła w kuchni.

wszedłem do ogromnego pokoju, w którym pierwszą rzeczą, jaka rzuciła mi się w oczy był kominek.

teraz tańczył w nim wesoło ogień.

rozsiadłem się na przytulnie wyglądającej kanapie i zamknąłem oczy.

dawno nie czułem się tak swobodnie.

bardzo dawno.