och mała

Hej mała, wiesz kim jesteś?

Jesteś małym, malutkim pyłkiem. 

Pyłkiem, który powolutku uczy się wracać do rzeczywistości.

Mała, jesteś istotą której życie polegało na zabawie.

Wiem mała, nadal próbujesz żyć tak jak kochałaś.

Rozumiem to. 

No ale mała. Dorastasz.

Przynajmniej próbujesz.

Wiem, że się zmieniasz, że zmienia się Twoje ciało, zmienia się Twoje myślenie. 

Wiem to skarbie.

Wiem, też że sama zaczynasz to zauważać. 

Wiem tym bardziej jak bardzo próbujesz się przed tym bornić.

Ale czy Ty wiesz, że im bardziej się bronisz tym brutalniej Ciebie to dopadnie?

W pewnym momencie, najpewniej w najmniej oczekiwanej chwili walnie to w Ciebie niczym młot Thora.

A wtedy otwarte oczka nie dadzą rady poradzić sobie ze wszystkim co Cię otacza,

Nie obchodzi Cię to?

Lejesz na to?

Do szasu kochanie.

Tak, tak.. wiem, że pragniesz aby ktoś prowadził Cię za rączkę, ale czy widzisz kogo kolwiek kto by mógł to zrobić?

Nie?

No własnie? Więc czego oczekujesz?

Że nagle znajdzie się tak wspaniała istota, która pomoże Ci? Nie.

Wiesz o tym doskonale moja mała.

Nie ma nigo kto by poprowadził Cię za rączkę. Nie ma nikogo kto powie Ci w którą stronę masz iść.

Tak, musisz poradzić sobie z tym sama. 

Jest Ci ciężko? 

Wiem, że jest. I Ty także wiesz, że będzie jeszcze długo.

Świat się zmienił, ludzie się pozmieniali, Ty się zmieniłaś..

Czego oczekujesz- że będzie tak łatwo jak było kiedyś?

Kiedy z najmniejszym złamaniem serduszka mogłaś pobiedz do mamy, która swoim plastrem czułości zaleczyła każdą ranę? Och mała, błądzisz. 

Mamie już nie powiesz co złamało Ci serce, złaszcza kledy sama sobie je łamiesz.

Mamie nie powiesz jak bardzo naiwna nadal jesteś, jak bardzo czasami sama wykorzystujesz swoje słabości aby w ukryciu myśleć i błagać swóją głowę o to aby nie miała żalu do serca. 

Mała, w jakim Ty świecie żyjesz?

Gdzie jest Twoja mała sekretna jaskinia?

Gdzie zgubiłaś swoje bezpieczne miejsce?

Och mała...