Być albo nie być..Oto jest pytanie..

Ale zdecydowanie być..

Kobieta kochana?

Kobieta spełniona? ,

szczęśliwa? ,

bezpieczna?

zadbana? ,

otoczona troską? ,

rozumiana? ,

akceptowana? ,

tak...teraz w to wierze.... To ja jestem tą kobietą... To ja w końcu dostałam nagrodę od tego pieprzonego świata, losu.

Czym zasłużyłam? nie wiem...Może to taka rekonpensata za wszystkie te cholerne przykrości i niepowodzenia.

Czy świat może być piękny? Może...

Kolorowy? Też...

Dostrzegam tęczę wszędzie tam gdzie jej wcześniej nie widziałam.
Dostrzegam deszcz jako ulge dla spragnionych roślin a nie jako melancholie nastroju.

Czuje kwiatowy zapach brudnego i zanieczyszczonego złem świata.

w ustach mam słodki smak szczęścia.

A nade wszystko najbardziej cenie sobie ten spokój wewnętrzny , którego mi tak brakowało.

Ten porządek w głowie....



Czy człowiek może latać? heh..niby niemożliwe a mimo to czuję jak stopy odrywają mi się od ziemi.

Mimo strachu..chce się wzieść nad churami....chce frunąć...marzyć....śnić na jawie...

 Jestem architektem Twoich snów, projektantem uśmiechu, wynalazcą szczęścia. ;)

 Po prostu jestem...i Jesteś Ty...Nic więcej mi nie potrzeba