Taki uśmiech to tylko kamuflarz, prawda?

Kiedy wreszcie usiądziesz wieczorem, przy muzyce z kubkiem pełnym ulubionej herbaty - rozmyślasz.

Gdzie jesteś?

Kiedy wrócisz?

Czemu prawie w ogóle Cię nie pamiętam?

Dlaczego moje życie wygląda tak, a nie inaczej?

DLACZEGO?!

Najbliższe osoby jakie mamy tracimy bardzo szybko.

Dlaczego się tak dzieje?

Dlaczego nie mogę teraz z Tobą usiąść i porozmawiać?

Dlaczego nie mogę się z Tobą powygłupiać?

Dlaczego nie mogę być tą "córeczką ....."?

Tęsknię.

Bardzo.

Nawet nie wiesz jak bardzo mi Cię brakuje.

Twoja troska jest mi potrzebna.

Rozmowa.

Milczenie.

Radość.

UŚMIECH.

TY.

Mam nadzieję, że kiedyś w końcu znajdę kogoś, kto potrafi mnie pokochać tak jak Ty.

I dać mi to czego Ty nie mogłeś mi dać.

Czas nigdy nie ukoi mi tego bólu.

Żadna łza mi Ciebie nie przywróci...

Bezsilność jest najgorsza.

https://www.youtube.com/watch?v=NOOOcZv0qEU 

Wierzę, że jesteś przy mnie.