Pociąg do domu

Zdjęcie by Paula. :) Prostota piękna w swej twórczości.

Tkanka, a mięsień pompuje wciąż intensywnie. Stoję sobie tak na dwóch półkulach jednocześnie. Jedna to życie, druga to życie trochę odmienne. Środek to przepaść, więc którąś stronę należy obrać. W wieczory pogłębiają szczelinę i napór na jedną połowę jest większy.

Ciepło otula ramiona, leniwe rybki kołyszą wodą w rytm muzyki. Myśli gdzieś w siedmiogórogrodzie. Uciekły, bo nie chcą, aby je sprowadzać na ziemię. Kołyszą się otulane przez silne dłonie wiatru. Dobrze im w tym dotyku, cieplej. Serce uśpione, bo cóż innego pozostało. Szyja nieco sztywnieje, brak jej ciepłego szala utkanego z ... .

Szklanka wody schładza dłoń, czas zakończyć maraton myśli. Dzień przyniesie odpowiedzialność, noc ucichnie w bezdechu.

Pociąg do domu