Dodano: 2 SIERPNIA 2007
Natalka. ***
Ona. Ona była szalona, idealistka. Kochała kolor zielony, muzykę. Śpiewanie było całym jej życiem. Kwieciste wzory - nieodłączny elemnt jej życia. Aniołki? Tak! Garbate, ładne i brzydkie, połamane - za każdego mogła oddać życie.
Kochała Jego.
On. On lubi Ją. Jej włosy, ni rude, ni brązowe. Jej słonecznikowe oczy. Poznali się w nietypowy spodób, taki nieromantyczny. I to właśnie było to. Była dla Niego wyjątkowa. Księżniczka, prawie, że. Tylko na Nią się tak patrzył. Bo ona tak to lubi. Ten wzrok, Jego wzrok. I Jego zapach. A jak pachniał? Czułością i delikatnością. Z oczu biła dobroć. Dobrość, która zamieniała się w miłość, gdy na Nią patrzył.
Byli idealni. Nigdy nie mówili niczego wprost.
To był ich znak. Rozpoznawczy. On zabierał Ją na spacery po łące o piątej nad ranem. Ona wtulała się w Niego, kiedy bała się, lub gdy miała na to ochotę. On zawsze był. Nigdy się nie spóźniał. Ona piekła mu ciasta, z truskawkami. Takie lubił najbardziej. Jej niebo miało kształt. Piękny. Jego kształt. On spełniał jej marzenia, jdno, po drugim.Ona czerpała siłę z jego wzroku, dłoni, dotyku. Ona śpiewała, on słuchał. Był. I to najważniejsze. Szkoda, że nie istnieli naprawdę.
Ona. Ona była szalona, idealistka. Kochała kolor zielony, muzykę. Śpiewanie było całym jej życiem. Kwieciste wzory - nieodłączny elemnt jej życia. Aniołki? Tak! Garbate, ładne i brzydkie, połamane - za każdego mogła oddać życie.
Kochała Jego.
On. On lubi Ją. Jej włosy, ni rude, ni brązowe. Jej słonecznikowe oczy. Poznali się w nietypowy spodób, taki nieromantyczny. I to właśnie było to. Była dla Niego wyjątkowa. Księżniczka, prawie, że. Tylko na Nią się tak patrzył. Bo ona tak to lubi. Ten wzrok, Jego wzrok. I Jego zapach. A jak pachniał? Czułością i delikatnością. Z oczu biła dobroć. Dobrość, która zamieniała się w miłość, gdy na Nią patrzył.
Byli idealni. Nigdy nie mówili niczego wprost.
To był ich znak. Rozpoznawczy. On zabierał Ją na spacery po łące o piątej nad ranem. Ona wtulała się w Niego, kiedy bała się, lub gdy miała na to ochotę. On zawsze był. Nigdy się nie spóźniał. Ona piekła mu ciasta, z truskawkami. Takie lubił najbardziej. Jej niebo miało kształt. Piękny. Jego kształt. On spełniał jej marzenia, jdno, po drugim.Ona czerpała siłę z jego wzroku, dłoni, dotyku. Ona śpiewała, on słuchał. Był. I to najważniejsze. Szkoda, że nie istnieli naprawdę.
Komentarze
chernobyl86
jaka słodka Zuchenka :D ja jestem obecnie drużynową wędrowników,ale zuchy mnie tak jakoś rozczulają. Piękna historia i szkoda że nie istnieli, bo o takim scenariuszu marzy każdy z nas... pozdrawiam:)
03/08/2007 2:06:03
taiffun
Ah, oh, nie ma pagonów, straszne! :P
...
Ej, ja sobie nie wyobrażam tego kursu. xD
...
Ej, ja sobie nie wyobrażam tego kursu. xD
02/08/2007 20:24:40
~mambolejlo
Takie piękne... Ale i smutne zarazem... :( Ja chcę takiego "Jego"... Ehh... Niech będzie i w bajce... Ale niech będzie mój... I niech mnie kocha... Mi wystarczy....
02/08/2007 19:37:06
