Rozmowa ze sobą...

I co jest mała? Znowu płakałaś?

Znowu się załamałaś?

On zawiódł Ty kochałaś?

Moja droga taki Twój żywot

Twa życiowa droga leży krzywo

Zawsze byłaś wrażliwa

Zawsze byłaś kochliwa

A teraz, co się dzieje?

Całowałaś się z przeznaczeniem?

Po raz pierwszy tak się czujesz

Po raz pierwszy tak mocno miłujesz

Siedzisz w pustym pokoju sama

Niczym pusta porcelanowa dama

Jednakże nie możesz być pusta

Przecież bez uczucia nie całują twe usta

Te wspaniale chwile, które wciąż w Tobie żyją

Sprawiają ze twe oczy łzawią a od łez gniją

Na co dzień po prostu Cie nie ma, nie istniejesz

A gdy on jest obok mimo wszystko szalejesz

Czujesz się tragicznie, ale uśmiechasz się mimo to

Po to by nie czuł się winny za wyrządzone Ci zło

Po mimo jak postąpił to nadal chcesz dobrze dla niego

I tak bardzo Cie boli mówiąc o nim kolego

Miłość to cos wspaniałego

Ale dla was to cos przeszłego

Nie zapomnisz tego, co było przez długie chwile

Będziesz czekać znowu, ale ile ile?

Dobrze wiesz ze uśmiechasz się tak tylko u jego boku

Wiesz ze nikt tak jak on nie dotrzyma Ci kroku

Tyle razy myślałaś już ze to "ten"

A pierwszy raz nie myślisz tylko czujesz

I myślisz skoro tak jest to, czemu on to psuje

W innym przypadkach wiedziałaś ze ból minie

Teraz wiesz ze nie zapomnisz nawet przy drinie

Czujesz ze nie było i nie będzie już nigdy tak dobrze

Czujesz ze już łączy was wspólny korzeń

A on oderwał się od Ciebie nieoczekiwanie

A Ty zostałaś sama w ociekającej ranie

Czekasz az się opamięta, aż wróci

Aż porządek i szczęście Ci sobą przywróci

Bo 1 raz tak taka strata Cie tak boli

Ze płaczesz, krzyczysz bez kontroli

Może był jak bańka mydlana

Mogłaś nie dotykać, bo prysnął na zawsze...

Written by "Aniausia" Prawa autorskie zastrzeżone