[b]Zioło na samotność[/b] Jest takie zioło nazywa się pokora Trzeba najpierw serce swe na wskroś przeorać potem zasiać ziarenko maleńkie westchnienie w serca i w rozgrzebaną i w spulchnioną ziemię i podlewać je łzami koniecznie goryczy ile nocy to nie wiem najlepiej nie liczyć a gdyby wzejść nie chciało nocą wyć do księżyca trzeba a w dzień bezdomnym jak księciem się zachwycać a gdy on cię odtrąci to odejść na stronę i też koniecznie z podwiniętym jak u psa ogonem pięści swych nie zaciskać i ludziom w oczy patrzeć niekoniecznie z bliska Gdy pokora urośnie choć jeszcze maleńka może zerwać ją tylko od serca lewa ręka zrywać w samo południe i zażywać wśród ludzi a zioło ja zań ręczę na pewno przyjaźń wzbudzi. [wiersz napisany dzisiejszej nocy-24.08.2008] a teraz do pracy pora.. może ktoś odwiedzi?