Kanciak :D

medżik (: 

aaach. 

dziwny czas nastał. 

wiem zdecydowanie jedno

- nie wiem już nic,

oprócz tego, że nic nie wiem. 

to jakaś masakra.

wciąż błądzę w labiryncie mych ambicji,

nie wiedząc już , po której z pajęczych sieci aspiracji się wspinać. 

ogólnie to nie wiem czy wspinam się w górę, czy w dół.

można "wspinać się w dół".? 

jeśli nie, to pewnie to robię.

czuję się tak potłuczona, rozbita...

zupełnie jak mój słoik, 

w którym trzymałam gwiazdy.

chyba uciekły.

możliwe, że niebawem spadną i zjedzą je sępy.

albo aportuje je mój Bzik. 

zobaczymy.

brakuje mi dziś tak wiele... 

Słońca. 

...w zasadzie to dwóch Słońc...

i jakoś tak... 

wewnętrznego spokoju mi brak.

harmonia została zachwiana. 

absolutnie nie wiem przez co,

ale jeśli uda mi się do tego dojść,

to nie zawaham się użyć mojej magicznej różdżki,

by zepchnąć ową przyczynę

w otchłań kurzu niepamięci.

uda mi się na pewno.

tyk, tyk, tyk. 

tylko czas wciąż jest obecny.

jakby na to nie patrzeć,

nawet jeśli uda mi się zatrzymać wskazówki zegara,

to czasu i tak nie zatrzymam.

szkoda, że nie da mu się po prostu wyjąć baterii,

tak jak to się robi z zegarkiem,

gdy tyka zbyt natarczywie...

a mimo to... idę poskakać przez czas. 

przecież to jest możliwe. 

później pójdę poskakać po kałużach 

nieustannie przeciekającego przez palce czasu.

ktoś zapyta "po co skaczesz.?" 

odpowiedź jest prosta - by być dalej od piekła.

to nie jest równoznaczne z byciem bliżej nieba...

...podcięte skrzydła uniemożliwiają wiele spraw.

a Ty... no dalej, nie żałuj sobie.

wyrwij z moich skrzydeł kolejne,

przedostatnie już pióro...

...czasami się zastanawiam, czy nie byłoby lepiej, gdyby wszyscy uwierzyli, że 2o12 będzie końcem tego syfu...

może by się co nieco ogarnęli. i świat sypałby piachem, a nie solą po oczach.

żeby nie było,że jest pesymistycznie. 

nie. 

życie jest piękne. 

do kitu jest to,

że tak łatwo je stracić...