#23179818

Hera Moja Milość

Matka

Imię: Grażyna. Nazwisko: Niewicka. Mężatka. Wzrost: 167, oczy piwne, znaków szczególnych brak.

- Co to znaczy ,,znaków szczególnych brak''? - sylabizuje Michał. Od kiedy nauczył się liter, czyta wszystko, co wpadnie mu w rękę.

- Dokladnie to, co jest napisane. Że nie ma w twarzy niczego, co mają inni ludzie... - próbuje mu tłumaczyć.

- Na przykład dwóch nosów? - śmieje się Michał.

- Na przykład blizny...

Zerka do lustra. Jej twarz jets doskonała. Gdyby nawet zdarzyło jej się coś takiego, na pewno by to usunęła,

 nowoczesna chirurgia plastyczna czyni cuda...

Słyszy, że Michał jeszzce coś mówi, ale oa nie ma juz czasu.

- Idź z nim na spacer - prosi Nataszę, a sama poprawia pomadka usta i biegnie do samochodu.

- Na która mam przygotować kolację? - goni ja glos gosposi.

- Jem dzisiaj na mieście. Nie czeklajcie na mnie...

Pilot do garażu znów się zacina, wreszcie jednak wyłania się jej cacko, otwiera dach, przy takiej pogodzie szkoda jezdzić z zamknietym, i wolno rusza, przypalając papierosa. Dodaje gazu dopiero za bramą, prowadzenie sprawia jej przyjemność. W lusterku łapie spojrzenia kierowców, bawi sie nimi, lubi startować, wyprzedzajac wszystkich o kilka długości.

Na siłownię ma dziś niecała godzinę.

Rozciąga spreżyny, pedałuje, jakby miała dojechać na koniec świata.

- Nie przyjemniej na rowerze? - zagaduje ją trener.

Wymieniają się uwagami o braku ścieżek rowerowych, on upiera się jednak, że zna fajne miejsce do pojeżdżenia, gdyby miała ochotę, mógłby jej towarzyszyć. Odmawia z wciekiem, przez chwile wiosłuje, ćwicząc mięsnie biustu, potem prysznic, makijaż, papieros i znów siedzi w samochodzie.

 Tym razem zasuneła dach to w koncu Kwiecień.

Dzwoni telefon. Jej mąż, z Londynu.

- Cześć, kochanie. Gdzie jesteś?

- Jadę na kolację z klientem.

- Mam być zazdrosny?

- Nieważne co powiem i tak bedziesz... - śmieje się, a potem rozmawiaja co u niego.

dalej mi sie nie che pisac moze jutro dokoncze X PP