:)

Oo tak powróciłam. Pełna nowych przemyśleń i nadzieji.

Tak wiem, ostatnio prawie wgl tu nie zaglądam, ale w moim życiu tyle się dzieje.

Teraz Myslovitz w uszach zmobilizował mnie do tego wpisu.

Moje życie na przestrzeni osatnich 3 miesięcy zwariowało.

Codziennie budze się nie wiedząc co mnie czeka.

Nauczyło mnie bardzo dużo, a przede wszystkim tego, żeby nie przyzwyczajać się do szczęścia.

Bo jak już na chwile zawitało ono do mojego nędznego życia, to moment później dawało mi cholernego kopa w dupe i odchodziło. 

Ironia ? O tak, na pewno.

Ale niczego nie żałuje.

Każde doświadczenie zdobyte przez te 3 ostanie miesiące pozwoliło mi się strasznie zmienić.

Mój pozytywizm nie zniknął, ale podejscie do życia  bardzo.

Mogłabym tutaj się użalać i narzekać, ale po co ?

Życie jest piękne choć poplątane i często nas tak mocno rani, ale jedno wiem na pewno.

Robi to bo jest w tym ukryty sens, który dostrzegamy dopiero z czasem!! 

"Nie szukam niczego na siłę,

By potem nie żałować, że znowu to zgubiłem..."

buziaczki :**