Wsomnienia...

w mojej głowie jest mase myśli...najwięcej wspomnien...nie tylko wspaniałych...lecz też tych w ktorych człowiekowi odechciewało się żyć...momentami zzastanawiam się wogóle po co ja się urodziłam...nie jestem przeciesz nikomu potrzebna,, może po prostu nie chce..człowiek urodzi się przezyje te okolo 70 lat przez ten czas spłodzi 2-3 dzieci ityle koniec...tyle po nim zostaje...życie jest pełne cierpienia..przynajmniej moje...czasem zastanaiam się właśnie czemu akurat to ja musze tak cierpieć...może po prostu poszłam złą drogą..ale jesli poszłam nie wtą strone co było mi dane to skąd miałam wiedzieć którędy pujść...nie chce wiedzieć co mnie jeszcze czeka w życiu...może się tego boje , albo po prostu gdy zobacze moje całe życie i gdy uznam że jest całkiem bez sensu nie będe chciała żyć...wiem że są ludzie którzy mają gorzej odemnie..ale są też przeciesz ludzie szczęśliwi czemu ja taka nie moge być...może po prostu to szczęście do ktorego dąże jest nieosiągalne dla mnie.....

Mówią że wszystko co dobre szybko się konczy i tak się zastanawiam czy w moim życiu ''to dobre'' wogóle się zaczeło...a jeśli sie zaczeło chciała bym wiedzieć kiedy..i kiedy się skończylo bo napewno nie trwa teraz...

gdy mam doła ratuje mnie tyllko muzyka...muzyka która opowiada historie..lubie słuchać o problemach innych bo wtedy przez chwile zapominam o swoich..dziwne że chcesz pomagać komuś innemu mimo że w swoim życiu masz niepoukładane sprawy...

może kiedyś będzie lepiej..narazie mam załamke lekką...dziwne że można popaść w depresje przez jedną osobe..!dobra kończe bo i tak nikt tego nigdy nie przeczyta..może to i lepiej...ale dla mnie lepiej że napisze to co chce napisać..