jak wdowa czarna sieć przęde
słowami, będę w nich lub nie będę
nitka po nitce - dokładnie
litery, słowa, sprawdzam składnię
i jak się poruszać po mej pajeczynie
iść w prawo czy w lewo do przodu czy też nie
ja wiem, moja w tym głowa
by na kilka drobnych słów, zdań ciebie upolować
jak wdowa czarna na sieci schowana
złożylam słów kilka - padniesz na kolana
przede mną, broniąc się, walcząc, probując
a ja? myślę jak to zgrabnie w zdania ująć
i gdy już twą duszę nicią oblekę
wlewając obrazy pod twa powiekę
i gdy w głowie tylko me słowa będą dźwięczały
od środka krusząc twe mury, twoje lite skały
ja cicho po nitce, nóżkami przebieram
twą duszę powoli do naga rozbieram
i czuję tan zapach co aż piszczy w głowie
i dobrze wiem, że to tajemnica, że nikt się nie dowie,
i czuję miękkość twoich myśli, skóry
i wiem, że twoj świat nogami do góry..
mimo, że w sieci bezbronny, złapany
powiedz im głośno, żeś nie zakochany...
że to przypadek, że w gąszczu zbłądziłeś
że sam sobie pułapki pajęczej tu nie postawiłeś
że nie chciałeś otulać się nicia srebrzystą
że nie pałasz w ogole żądzą tak czystą
wykrzycz, prosto, żeby już przestala,
żeby nie mówiła, sieci nie plątała.
żeby nie śpiwała, nie składała zdań,
żeby poluźniła nici bo Cie ciśnie w krtań
i cicho po sieci przedje w twoja strone,
wybacz, wiem, już luźnię, wszystko jest stracone.