Z serii: ' Bo nawet ty nie wiesz co przyniesie jutro '.

[..] jak zwykle siedziała zamknięta w czterech ściana i nieśmiało spoglądała w lustro. Kogo tam widziała ?
Na pewno nie- pełną optymizmu dziewczynę. Wręcz przeciwinie kąciki jej ust nie były nachylone pod żadnych, niemal małycm kątem.

  Była sobota. Cóż nie mogła całego dnia spędzić nad użalaniem się nad swoją osobą. Dzwonek do drzwi. To była ! Ah. zawsze wiedziała kiedy ma się zjawić, bez rozmowy czuła, że coś jest nie tak.

 Bez słowa zrobiłą porządek na jej twarzy, wyciągnęła z jej szafy jakieś ciepłe wcionka i ruszyły. Kierunek-->  lodowisko. Miała nadzieję, że może tutaj. może na tej śliskiej  powierzchni pokrytej lodem spotka kogoś, kto wpadnie na nią i powie: "CZeść podobno jesteśmy sobie przeznaczeni ". Ale nie.. ten dzień był kolejnym zwyczajnym dniem w jej życiu, bez żadnych niespodzianek, których tak potzebowała. Nie ! nie miała
ochoty dłużej patrzeć na szczęśliwe buźki trzymających się za ręcę par. Wyszła ! W drodze powrotenej patrzyła bez szyby na pędzący świat, za którym nie potrafiła nadążyć. Ale dlaczego tak się działo ? Dlaczego świat jest ogromną karuzelą, w której pozostają tylko najsilniejsi ? Dlaczego to właśnie ona była skazana na cierpienie ? Nie mogła znaleźć odpowiedzi na nurtujące pytania.
- Wolne ? Nie zerkając na tybulca z premedytacją odparła - Nie widać !!? Siadaj. !

' Ok ok. co ją ugryzło ?'
Ale nagle jej wzrok powędrował na jego twarz. O mój boże !. Był niczym książe z obrazka malowany na gładkim płótnie. Zaczęła się rozmowa.. O czym gawędzili ? O pogodzie ? Bynajmniej NIE ! o życiu. o usterkach.. i nagle odkryli, że łączy ich tak wiele. Odprowadził ją pod same drzwi, bo wkońcu było ciemno i nie mogła wracać sama, rzecz jasne. nie ? Wymienili się namiętnie numerami, posłali sobie zaskakująco miłe usmiechy i każdy poszedł w swoja stronę. Niczym skowronek wleciała do domu, wzięła telefon w dłonie i w jednej chwili wyklikała wiadomość zaadresowaną do przyjaciółki o treści: " Myślę, że wreszcie mogę być szczęśliwa" !!