Wybaczcie za zdjęcie ale nic innego pod ręką nie mam. Piszę tutaj bo nie mam siły tłumaczyć każdemu z osobna co się dzieje, co ze mną i w ogóle jestem w wielkim stresie i roztargniona i po prostu nie wiem jaka jeszcze. Mam mnóstwo problemów, przede wszystkim finansowych. Mamy już znalezione piękne mieszkanie, umowę podpisaną. Super, z tego można się wyprowadzać. Właśnie szukam kogoś na nasze miejsce, ale słabo idzie. Nową pracę zaczynam dopiero od 1 sierpnia, też dupa. A w gratisie zostałam bez kasy, bo mój były już pracodawca oszukał mnie z wypłatą, o co muszę niestety się szarpać i pewnie na cywilniaku się nie skończy. Jestem przerażona, bo mam około miesiąca na zdobycie 1500 złotych i już bardzo desperacko do tego podchodzę, a do tego zostają długi, nie tylko wśród instytucji, ale i przyjaciół. Nie śpię już 8 nocy. Ta pewnie będzie 9. W ciągu dnia też tego nie robię. Maksymalnie 2 godziny. Jestem już totalnie zmęczona. Psychicznie i fizycznie. Aczkolwiek wczoraj oddałam krew i przez chwilę poczułam się lepiej, bo komuś pomogłam. I powoli się zaczęłam uspokajać aż do momentu kiedy nie musiałam dzisiaj reanimować człowieka. Jestem do tej pory w szoku i przerażona i ciężko mi pisać przysięgam piszę od godziny bo tak mi się ręce trzęsą. Chyba nigdy tego nie zapomnę, a najbardziej przeraziła mnie znieczulica co niektórych gdy prosiłam o pomoc... porażka, jak można być takim człowiekiem. Jak kogoś takiego w ogóle nazwać człowiekiem... na szczęście wszystko dobrze się skończyło, ale nie czuję się z tym dobrze. Czuję się tchórzem, kurwa mać. I przepraszam za wszystko i ten chaos, jak zwykle, ale zaciska mi się przysłowiowa pętla na szyi i po prostu jestem przerażona i czasami myślę o przerwaniu życia ale nie nie mogę. Mam nadzieję, że jutro na festiwalu teochę się odstresuję i zapomnę chociaż na chwilę o tym wszystkim. Muszę się wziąć w garść i jakoś sobie dalej radzić. PRzeprazam raz jeszcxe.